Cape Fear 2

Herakles

De Posthoorn 15 februari 2012

Logo Herakles

Hij is de grootste held uit de Griekse mythologie, maar ook de meest ongrijpbare. Toneelgroep De Appel wijdt een 11 uur durende theatermarathon aan deze held: Herakles. "Het is keihard werken, maar het publiek geeft me een adrenalinestoot", zegt titelrolspeler Bob Schwarze.

Door Pauline Aarts

De Griekse god Zeus verwekt een kind bij een sterfelijke vrouw: Herakles. Zijn echtgenote Hera is woedend en maakt Herakles waanzinnig, zodat hij zijn vrouw en kinderen vermooidt. Als straf moet hij twaalf onmogelijke opdrachten, werken, verrichten. Bij het volbrengen van die werken kruist zijn pad die van Jason, die op zoek is naar het gulden vlies en Theseus, de avontuurlijke koning van Athene. "In de Griekse mythologie is Herakles een grotere held dan Odysseus en Jason", zegt Bob. "Maar de verhalen over hem staan niet gebundeld, zoals bij Odysseus. Hij is een samengesteld figuur." Hoewel Herakles als godenzoon onsterfelijk is, zijn zijn twaalf werken een enorme kwelling. Bob: "Als hij hoort dat Zeus zijn vader is, beseft hij dat alles wat hij doet door de goden bepaald wordt. Maak een einde aan mijn leven, smeekt hij." De marathon Herakles bestaat uit negen delen. In feite ziet het publiek negen voorstellingen op één dag. "Je ziet steeds een andere Herakles", vertelt Bob. "De man die zijn vrouw en kinderen vermoordt, de lijdende Herakles, en de man die uiteindelijk als god op de Olympos komt. De ultieme rol. In feite heb ik het als titelrolspeler het makkelijkst. Ik speel in tegenstelling tot de rest van de cast maar één karakter. Ik kan al die aspecten van Herakles laten zien. De andere acteurs geven Herakles vorm, maar ze zijn absoluut niet ondergeschikt." Na Tantalus, Odysseus en Tuin van Holland is dit de vierde, en langste (in speeltijd), theatermarathon van De Appel. Een énorme klus, geeft Bob toe. "Je staat in een weekend 28 uur op je benen. Het is hollen van de kleedkamer naar het toneel. Je sociale leven staat op pauze, in het weekend als mijn kinderen vrij zijn, ben ik er niet. En toch: het is pittig, maar het is wel een geoliede machine. Soms is het vermoeiend, maar als de muziek begint, dan stá je er gewoon. Het publiek geeft me een adrenalinestoot." Bob grapt: "Helemaal gek dat je 11 uur in het theater gaat zitten", om serieus te vervolgen: "En toch is het een toegankelijk stuk. Er zijn goede pauzes en maaltijden en elk deel heeft een ander karakter. Het is niet zomaar een voorstelling: je belééft iets, al vanaf het moment dat je door de voordeur komt. Deze marathon laat ook zien waartoe het gezelschap in staat is. Dit kan écht alleen bij De Appel."

| Meer