|
|
|
 |
|
Tevreden keerde Herakles van zijn wraaktochten terug. Tevreden...? Imme Dros omschrijft het rusteloze geluk van Herakles: "Iedereen was tevreden, beter kon het niet worden. Deianeira hield van Herakles, hij hield van haar ook, en hij was intens blij dat hij weer een gezin had, dat zijn kinderen op hem af renden als ze hem zagen, hem omhelsden, hem in vertrouwen namen en kusten. Maar het weerhield hem er niet van over de wereld te reizen als het avontuur hem lokte. Hij wilde bewijzen dat hij nog altijd de sterkste was, de grootste, de beste, dat de tijd op hem geen vat kreeg, dat hij nog jong was, jong als in Nemea. Al werd de leeuwenhuid valer, en al vond hij de eerste grijze haren bij zijn slapen, hij bleef altijd winnen, met zijn knots en zijn pijlen. Winnen! Daar ging het om in het leven. Winnen! Hij had een hekel aan verliezen. En aan onrecht. Er was hem onrecht aangedaan door Eurytos, die hem zijn dochter Iole niet had gegeven." Hij had haar gewonnen in een wedstrijd boogschieten. Maar Eurytos wou Herakles niet betalen omdat hij in slavendienst werkte van Eurystheus. Herakles bracht in Trachis een leger op de been en trok naar Oichalia om zich op koning Eurytos te wreken. Herakles doorzeefde Eurytos en zijn zonen met pijlen. Daarna plunderde hij Ochalia en nam Iole gevangen. Zij had net geprobeerd een einde aan haar leven te maken, maar dat mislukte. "Liever dan zich over te geven aan Herakles had Iole hem haar hele familie voor haar eigen ogen laten vermoorden en was toen van de stadsmuur gesprongen; toch overleefde ze de sprong omdat haar rokken opbolden door de wind en haar val braken." Herakles stuurde Iole met andere Oichalische vrouwen naar Deianeira. Het orakel van Dodona had bij zijn afscheid van Deianeira voorspelt dat Herakles aan het einde van de komende vijftien maanden zou sterven of de rest van zijn leven in vrede zou doorbrengen. Omdat Herakles een altaar ter ere van Zeus had opgericht, stuurde hij Lichas naar Deianeira voor een mooi hemd en een mantel om aan te trekken bij het dankoffer, zoals gebruikelijk was. Deianeira, die gewoon was dat Herakles minnaressen nam op zijn lange tochten, kon moeilijk verkroppen dat hij ditmaal de jonge Iole naar hun paleis in Trachis stuurde: "was het niet onverdraaglijk dat Herakles verwachtte dat Iole en zijzelf samen onder hetzelfde dak gingen wonen?" Deianeira besloot het liefdesmiddel dat ze van de Kentaur Nessos had gekregen te gebruiken. Ze smeerde er het hemd dat Lychas naar Herakles ging brengen mee in. Nadat Lychas vertrokken was, zag Deianeira hoe een stuk wol dat doordrenkt was met het liefdesmiddel, in het zonlicht wegbrandde. Ze stuurde een koerier achter Lychas aan maar die kwam te laat. Herakles was door het hemd verbrand. Deianeira verhing zich toen ze dit vernam.