|
|
|
 |
|
Woensdag 16 november. Jetje (mijn dochter van 2 jaar) is vandaag thuis met Mick (mijn vrouw). Ik breng Floor (mijn zoon van 4 jaar) naar school. Hij heeft gym op woensdag. Uitkleden, gym t-shirt aan (wat een cadeautje is van zijn tante Gabi, die haar geluk in Italië heeft gevonden met haar Giuseppe. Drie Vespa scooters in de kleuren van de Italiaanse vlag staan er op) + gymschoenen.
Hij is al in het gymlokaal. Rennen, springen en druk roepend naar zijn vriendje Nick. Wie het eerste is, het beste is, het snelste is, is op deze leeftijd heel belangrijk.
Maar ach het beste wil ik ook nog steeds zijn. Misschien is het iets veranderd. Niet het beste voor mezelf of naar anderen maar om het beste te maken. Of in ieder geval trachten het zo best mogelijk te maken.
Floor geeft me nog wel een hele dikke kus als ik weg ga (de tweede bel is gegaan) en ik zeg hem dat ik van hem hou (want dat is ook zo!).
Normaal ga ik nu naar de bovenste etage van de school want op woensdag heb ik van 8.30 tot 9.00 uur mijn leesclubje. Drie kinderen uit groep 5 die wat uit hun boek aan mij voorlezen (en ik kijk en luister dan of ze dat goed doen). Vandaag niet. Vandaag zijn ze met hun juf naar de bibliotheek.
Dus om 8.40 uur ben ik bijna bij De Appel als mijn telefoon gaat. De Appel Brandalarm! Vlak daarna zie ik ook daadwerkelijk een grote brandweerauto de Duinstraat inrijden en stoppen voor het Appeltheater.
Vlak daarna ben ik er ook. Wat ik al dacht blijkt waar: het brandalarm is afgegaan omdat de slopers in de foyer teveel stof hebben geproduceerd. Hoort niet. Voorzorgsmaatregelen waren genomen maar er is toch iets mis gegaan.
De brandweercommandant vindt ook dat het allemaal goed is en blijft vrolijk. Nog wel even kijken in de grote zaal met hem want áls ze komen (gelukkig niet te vaak) willen ze altijd meteen wel even kijken wat voor idioots we nu weer aan het doen zijn met de zaal; staat er 50 cm water in?, is de vloer weer opengebroken?, zijn er weer doorbraken? Het laatste is het geval. Hele grote en diepe om precies te zijn.
Hand, dank. Tot ziens. Nog even terug naar de foyer. Het lijkt een stalen woud zoals het er uit ziet. Bijna alle muren die er uit moeten zijn gesloopt en de hele boel is onderstempeld. Binnenkort kunnen de grote stalen portalen er in en daarna kan er weer begonnen worden met de opbouw. Afspraak is dat ze voor het eind van het jaar klaar zijn. Op 9 januari gaat Aus repeteren in het Appeltheater. Dan mag er geen herrie meer gemaakt worden in de foyer en moet de grote zaal (zo goed als) af zijn. Nog een week of 6 te gaan. We zijn blij met onze aannemer; Verbakel uit Poeldijk. Ze werken goed, hard, efficiënt en het zijn ook nog eens aardige mensen.
Ik ga koffie drinken. Om 9.00 uur beginnen de technici met werken in de zaal. Ik ben trots op ‘mijn' ploeg. Iedereen is optimaal bezig. Opbouw van het staal, maken van de houten vloer, plaatsen van trappen, lassen, slijpen. Iedereen pakt zijn eigen verantwoordelijkheid. Als je ziet wat er nu staat in de zaal zou je niet zeggen dat we 16 dagen geleden de laatste Bacchanten speelden. Top.
Vrijdag hebben we voor het eerst 200 man in de zaal/op de tribune. Nog niets hoeft dan klaar te zijn. En nog bijna niets is dan ook (helemaal) klaar. Maar het moet wel veilig zijn in de zaal. Noodverlichting moet werken, nooduitgangen moeten bereikbaar zijn, uitbordjes moeten branden, er moeten leuningen op de tribune zijn, geen scherpe dingen, de treden moeten er staan (en vast), de verlichting van de treden moet het doen. Ik heb gevraagd of ze vandaag willen zorgen dat de tribune ‘klaar' is zodat Stien en Bianca (red. schoonmaaksters) hem morgenochtend kunnen stofzuigen en dweilen.
Dit keer extra belangrijk omdat er nog geen vloerbedekking op ligt (Guus (red. decorontwerper) is nog niet 100% zeker over hoe die er uit moet zien, ook niet in combinatie met de decorkleuren) én omdat er geen stoelen staan. Het publiek krijgt vrijdagavond een speciaal Op weg naar Herakles kussen dat ze bovendien na afloop mee naar huis mogen nemen. Daarvoor ben ik dinsdagochtend naar Ikea gereden waar ik 210 kussens type Irma heb aangeschaft. Albasign maakt ondertussen de stickers die we nog op een zeker moment (maar in ieder geval vóór vrijdagavond 20.00 uur er op moeten plakken).
Bijna 10.00 uur. Ik heb een dubbele afspraak om die tijd. Er komt een meisje langs dat volgende week begint met haar stage bij de decorploeg én Wim van Verbakel komt langs met de ‘vloerenman'. Mijn inschatting is dat het meisje vast iets vroeger is en dat Wim vast eerst nog even bezig is met de ‘vloerenman' voordat ik er bij moet komen. Mijn vermoeden komt grotendeels uit. Het meisje is er om 9.55 uur en als ik om 10.15 uur met haar aan het afronden ben word ik gebeld of ik in de foyer kan komen. Duidelijk verhaal van de ‘vloerenman'. De vloer in de foyer moet helemaal afgestraald worden waarna ze een nieuwe laag kunnen aanbrengen. Offerte komt via Verbakel. Hoe lang bezig vraag ik. Een week zegt Jan. Zijn jullie vrij rond Kerst en Oud en Nieuw vraag ik. Nee zegt Jan. Oké zeg ik en kijk naar Wim van Verbakel. Zij zijn vóór het eind van het jaar klaar. Als we het over de prijs eens worden dan kan je 2 januari beginnen. Handje en tot ziens.
Verder met Wim. Hij wil nog van alles van ons weten; kleur vloertegels toiletten, kleur scheidingswanden, kleur trappen, kleur podium, telefoon lift, hek binnenplaats. Rond 11.15 uur heeft hij zijn antwoorden (niet allemaal want ik wil morgen ook nog even overleggen met Aus en Gerrit).
Ondertussen is Guus met zijn assistente Anneloes binnen gekomen. Dat betekent dat ik mijn aandacht moet verdelen. Guus heeft (uiteraard en terecht) vragen aan mij: over lenzen in de projector, over dat tapijt, over een enorme olijfboom van 3 meter hoog (die helaas ook 500 kg weegt, hoe krijgen we die op en af?), over steigerende paarden die toch definitief moeten komen. Ik heb wat gevonden op internet maar de prijs is nog een beetje aan de hoge kant én die Indiaan die er opzit hoeven we niet. Scheelt het in de prijs als die bij zijn baasje blijft. ‘Nou meneer, het zijn voornamelijk de transportkosten die de prijs bepalen dus met of zonder Indiaan maakt niet zoveel uit'. Kijk nog even wat je kunt doen. Na wat heen en weer bellen lukt het toch nog om bijna 10% te winnen. Stuur maar deze kant op.
Nog iets voor Guus: Anneloes kan aan de gang want 10 van de schedels zijn binnen. De 10 andere + de skeletten komen over een week of vier.
Guus is blij: met paarden, de boot die wordt gemaakt, de verhoudingen in de zaal, de schedels, wat er al staat, hoe het wordt. En vraagt weer verder: over de nepkei die moet komen. Over de planning rond de Kerst/begin van het nieuwe jaar. Hij wil als er niemand is (met Anneloes) gaan schilderen aan de achterwand en de vloer. Ik kan hem zeggen dat dat kan en dat ik aan de nieuwe stagiaire vanochtend heb gevraagd of ze dan ook kan/wil meehelpen. Ze wilde. Alleen moeten we wel een goede indeling maken omdat Jorg en Carl ook in die periode met hun geluid en muziek aan de gang willen. Ik realiseer me ondertussen dat de man van de vloer dan ook bezig is. Goed plannen om het te stroomlijnen is essentieel (maar ook heel leuk).
Goed: nog verder met andere zaken. Draaiboekje voor vrijdag: om 16.00 uur stopt de repetitie in het lokaal in Duinstraat 10 (bij ons bekend als het politiebureau of nog beter PB). De mannen brengen dan de geluidset die daar staat inclusief de vier zendermicrofoons naar de grote zaal. Anderen zetten banken en tafels klaar. Tamara (red. bar) komt wat later het tijdelijke barretje inrichten.
De bedoeling is namelijk dat het publiek vrijdagavond het theater binnenkomt en dan meteen rechts afslaat om via de werkplaats naar het politiebureau te gaan. Daar is de tijdelijke foyer + koffie (en toiletten), vandaar uit gaan ze de zaal in waar ze een kussen krijgen om op te zitten. Op het toneel is het heel eenvoudig. Vier stoelen, één tafel, alle vier de sprekers gezenderd.
Guus vraagt of we donderdag nog even met wat mensen om de tafel kunnen zitten om een en ander te bespreken. Lastig; morgen gesprek met Gerrit (verbouwingszaken + de vraag of we door gaan met het plaatsen van Herakles op de geluidswal bij Ypenburg. Het zou in de stijl van Hollywood moeten worden. De prijsopgave van het staal is binnen. Gaan we de bouwvergunning die nodig is om de boel te kunnen plaatsen aanvragen of niet?), om 13.00 uur (weer met Gerrit) gesprek met Ilona en Hans (red. catering). De onvolprezen koks die al sinds Tantalus onze marathons culinair verzorgen. Verder moeten morgen de laatste dingen in de kleine zaal beneden geregeld worden én heb ik (toevallig net dan) om 16.00 uur een privéafspraak bij de notaris omdat we de voogdij van onze kindjes willen regelen (in het geheel denkbeeldige, natuurlijk geheel niet reële geval dat er iets met ons zou gebeuren). We kijken of er morgen nog ergens tijd is om de boel door te praten spreken Guus en ik af.
Ondertussen is er kibbeling gegeten (woensdag visdag). Greenfox heeft de CO2 besparingsopgave gestuurd met betrekking tot de naar Hoog Frequent TL omgebouwde bakken. Hadden we nodig voor de subsidieaanvraag voor het klimaatfonds. Kan nu de deur uit.
Guus komt nog langs; er moeten leren maskers besteld worden in de USA. De man deed wat moeilijk. Waarschijnlijk te maken met een slechte ervaring in het verleden met een Nederlandse ‘instantie'. Ik zal hem mailen en voorstellen dat we eerst het geld overmaken waarna hij de spullen opstuurt. Over geld overmaken gesproken: is het hotel betaald voor Jos de Mul (gastspreker aanstaande vrijdag).
Kijk nog met Guus naar de begroting. Zoals we hem nu hebben gaat het allemaal lukken maar er moeten geen gekke dingen gebeuren. Droom je droom.
Guus gaat (via de tapijtboer) naar huis. Hij is er morgen weer. Ik loop nog even over de tribune. Het is helemaal goed. Ik kan niets vinden wat los zit of onveilig is. Het publiek kan vrijdag komen. Zoals Erik Vos altijd zei: ‘het is een klein wondertje'.
Fred van de Schilde
productieleider
(De reageeroptie is gesloten.)
| Hannie de Ruiter 21/11/2011 |
Vrijdag op weg Geen zorgen. Het liep als een trein. Bij de gast spreker Jos de Mul verslapte onze aandacht enigszins, maar we kwamen weer bij de les bij Aus Greidanus en Jules Terlingen. Het is bijna niet te geloven dat het over zes weken klaar is. Veel werkplezier verder nog! Hartelijke groeten Hannie |
|---|