|
|
|
 |
|
Repetitie-fragment uit Si la muerte
zang: Nadia Amin, accordeon Marieke Grotenhuis
Het eerste deel van Volle maan is gebaseerd op de novelle De ongelooflijke maar droevige geschiedenis van de onschuldige Eréndira en haar harteloze grootmoeder (1972) van Gabriel García Márquez.
Márquez in het theater?
Geert: ‘Daar zeg je zoiets. We liepen onmiddellijk tegen die prachtige taal van Márquez aan. Als je probeert om die fantastische, magisch-realistische wereld in beelden om te zetten, loop je met je hoofd tegen de muur. Niemand kan op tegen de verbeelding die Márquez' taal oproept. Ik werk graag met mooie beelden. Hoe vertaal je die prachtige literaire beelden van Márquez naar theater...'
Aus: ‘Daar moesten we dus iets op bedenken. Ik ben begonnen met de novelle uit te kleden door er de dialogen uit te distilleren. Zo kregen we zicht op de eenvoud van de taferelen. Het zag eruit als een soort kruisgang, een processie.'
Geert: ‘Daarna zochten we naar een sterk theatraal beeld waarin we dit verhaal konden vertellen. Dat hebben we uiteindelijk in samenspraak met decorontwerper Danny Cobbaut gevonden. We gaan daarbij gebruik maken van video. Dit biedt de mogelijkheid om de grenzen van de theatrale ruimte te doorbreken. Net zoals Márquez de grenzen van het literaire genre doorbreekt.'
Aus: ‘Uiteindelijk besloten we een tweede verhaal van Márquez toe te voegen: Duurzame dood voorbij de liefde (1970). Dit leverde een grotere dramatische spanning op. We hadden nu iets wat we tegenover de procesgang van Eréndira konden plaatsen. Een senator die op een hotelkamer een verkiezingsspeech voorbereidt. Zijn verhaal kruist het verhaal van Eréndira. Achteraf kwamen we te weten dat Márquez precies hetzelfde heeft gedaan voor zijn filmscenario van Eréndira. Dat gaf ons het gevoel dat we op een goed spoor zaten...'
Geert: ‘We volgen dit filmscript niet, maar zoeken een theatrale vertaling van de wereld van Márquez.'
Aus: ‘Hierbij laten we ons inspireren door de mythische wereld van Macondo uit Honderd jaar eenzaamheid (1967), de surreële wereld van zijn roman Over de liefde en andere duivels (1994) en zijn recentste novelle Herinneringen aan mijn droeve hoeren (2004). Verhalen boordevol magie, tragiek en humor...'
Voorbij de liefde
‘Eréndira was haar grootmoeder aan het baden toen de wind van haar onheil opstak.' Zo begint De ongelooflijke maar droevige geschiedenis van de onschuldige Eréndira en haar harteloze grootmoeder (1972). Gabriel García Márquez schreef dit verhaal ruim dertig jaar nadat hij in de jaren veertig een oude dame zag die haar nichtje of kleindochter van elf dwong zich te prostitueren. Door onoplettendheid van Eréndira brandt het huis van grootmoeder af. Die verplicht haar kleindochter deze schuld te betalen via prostitutie. Al snel is de reputatie van de mooie Eréndira in heel het land bekend en staat er een lange rij mannen voor de ingang van de tent. Tot een jonge man, Odysseus, verliefd wordt op Eréndira en haar koste wat het kost wil redden.
In Duurzame dood voorbij de liefde (1970) ontmoeten we een senator in verkiezingstijd op zijn hotelkamer. Hij sjokt van dorp naar dorp. Alleen hij weet dat hij ongeneeslijk ziek is. Sociaal dienstbetoon hoort bij de politiek. Zo wordt hem de sleutel van de kuisheidsgordel van een bloedmooi meisje beloofd in ruil voor...
naar Gabriel García Márquez
samenstelling Aus Greidanus jr.
regie Geert de Jong
spel Steef de Bot, Marguerite de Brauw, Isabella Chapel, David Geysen, Judith Linssen, Hugo Maerten en Iwan Walhain
zang Judith Linssen en Nadia Amin
muziek Maartje van Lent en Marieke Grootenhuis