|
|
|
 |
|
Over de vrouw en haar seksuele verlangensEen ‘Casanova' is een man die vrouwen versiert waar zijn vorige flirt nog bij staat. Deze flirt voelt zich daardoor beledigd. Maar ach, zij neemt het de Casanova niet kwalijk. Hij is tenslotte een man en die hebben een heel andere perceptie van liefde. En met opgeheven kin loopt ze de deur uit. Even later volgt flirt nummer 2 met dezelfde gedachte en intentie; op zoek naar de volgende man die het verschil zou kunnen maken.
De meeste vrouwen denken misschien dat een man niet toegeeft aan zijn gevoelens. Is dat het dan waar het vrouwen om gaat; een man zoeken die zich kwetsbaar op durft te stellen door zijn gevoelens te uiten? Mannen lijken minder emotioneel te reageren op seksualiteit dan vrouwen. Maar vrouwen zijn misschien wel beter in het verleiden en specifieker in het uitkiezen van een doelwit. Vrouwen laten zich gemakkelijk en langduriger voor gek houden; vrouwen spelen het spelletje graag mee en zetten daar hun onschuld bij in. Een man wil vooral duidelijkheid en uitzicht op wat er, diezelfde dag nog wellicht, gaat gebeuren. Daar heeft hij gratis drankjes en bagagedrager ritjes tot aan de voordeur voor over. Uit hoffelijkheid of met het oog op één ding? Hoe dan ook, het is vrij duidelijk wat de algemene vooroordelen zijn wat betreft de seksuele verlangens van zowel mannen als vrouwen.
In het boek Seks. Het definitieve onderzoek worden er twee beschrijvingen gegeven van seksualiteit:
‘Seks is één van de menselijke mogelijkheden, het is een uitdrukking van onze vrijheid. Seksualiteit is niet iets dat op zichzelf staat en wat niets te maken heeft met alle andere waarden in het leven. Seksualiteit houdt echt menselijk contact in. Ons hele menselijke wezen is erbij betrokken. De geslachtsgemeenschap ontstaat uit een opeenvolging van gedachten, woorden en gevoelens.'
‘Seksualiteit dient ter verdieping en versterking van een wederzijdse genegenheid. Het heeft ook te maken met een bevrijding uit de eenzaamheid. Seks en vriendschap zijn met elkaar verbonden.'
Hieruit blijkt niet of seksuele verlangens en de daarbij horende normen en waarden verschillen voor mannen en vrouwen. Toch blijkt uit de vooroordelen dat wij wel degelijk grote verschillen zien.
In de jaren zeventig werd de vrouwenemancipatie stevig doorgezet. Deze startte voor de Tweede Wereldoorlog, waarna de vrouwen weer stil verbannen werden naar hun breiwerkjes. Met de komst van anticonceptie was de zwangerschapsangst verdwenen en werden vrouwen gelijkwaardige seksuele partners. Hierbij werd de klassieke volgorde van flirten, verliefd worden, trouwen en vervolgens kinderen krijgen niet meer vanzelfsprekend. Een huwelijk heeft geen levenslange status meer omdat het schijnbaar niet langer voldoet aan de verwachtingen. Dit zie je aan het groot aantal scheidingen.
Casanova was een man die vele vrouwen wist te verleiden. Dit deed hij voornamelijk door subliem in te spelen op hun interesses en behoeftes. Je zou kunnen zeggen dat hij de vrouwen wist te manipuleren. Niet alleen wilde hij het fysieke contact, maar ook de volledige overgave van de vrouw aan hem. Dit zou misschien een machtsspel kunnen zijn. Hier kan ik een aantal lijntjes naar de vrouw trekken. Met de emancipatie van de vrouw werd ze ook vrijer in het flirten en haar manier van kleden. De vrouw kon steeds losser omgaan met de klassieke rolverdeling tussen man en vrouw. Zij leerde eigen verantwoordelijkheid te nemen voor haar respons op seksuele verleidingen. De onafhankelijke vrouw is een statement geworden. Zo heeft filmregisseur Lasse Hallström zijn Hollywood film Casanova toegespitst op een onafhankelijke stoere vrouw die het hart van Casanova monogaam weet te maken. Het film plot staat ver af van Casanova's memoires en is puur fictie. Hij heeft de ideologie van de monogamie en de onafhankelijke vrouw uit onze maatschappij geplukt en in zijn film verwerkt. Hierover schrijft dramaturg Alain Pringels in zijn artikel Casanova gezien door een Hollywood bril.
Persoonlijk denk ik dat een vrouw op zoek is naar die ene persoon aan wie ze zich volledig kan overgeven. De tweede beschrijving van seksualiteit zegt; ‘Ons hele menselijke wezen is erbij betrokken'. Overgave is een sterke behoefte waar we misschien persoonlijke grenzen voor overschrijden. Maar er heerst een taboe op de vrouw als verleidster. Dit heeft ongetwijfeld te maken met de klassieke rolverdeling en de normen en waarden binnen religies. De vrouw leeft in onschuld. Maar dit vooroordeel zetten vrouwen juist in omdat die ‘onbereikbaarheid' ons seksueel interessant maakt. Dit taboe werd aan het licht gebracht door de populariteit van het boek Vijftig tinten grijs van E. L. James; een erotische roman waarin een onschuldige maagd verwikkeld raakt in de wereld van SM. Dit boek intrigeerde vrouwen zodanig, dat er veel reacties op kwamen waarin vrouwen vertelden hoe dit boek hun seksleven een boost had gegeven. Een jong meisje dat bang is voor alles wat met seks te maken heeft, geeft zich totaal over aan het onbekende en haar verlangens naar een man. De vrouw heeft dus niet per definitie behoefte aan de macht over een man, maar wel behoefte aan de macht over haar eigen seksuele verlangens. En veel vrouwen zijn niet bang om deze verlangens te uiten.
Natuurlijk zijn wij vruchtbaar en is ons evolutionaire lot volledig gefocust op voortplanting. Lydia van der Weide omschrijft in een van haar artikelen hoe simpel het verschil in voortplanten tussen man en vrouw is: ‘De man hoeft niets anders te doen dan zijn zaadjes te verspreiden en te hopen dat een aantal van die zaadjes goed terecht komt. De vrouw vraagt om geduld; zij zal niet vaker zwanger raken dan één keer per jaar.' Kort gezegd: seks is gericht op voortplantingssucces. Wanneer een man verschillende minnaressen heeft, heeft hij de mogelijkheid om meerdere vrouwen te bevruchten en dus een grotere kans op voortplantingssucces. Hier tegenover staat de vrouw, die maar één keer per jaar zwanger kan worden, wat in theorie veel energie en tijd kost. Misschien dat wij vrouwen daarom instinctief op zoek zijn naar één man. Hoe dan ook, een vrouw wil de beste mannelijke genen om zich mee voort te planten[8]. Vrouwen zijn instinctief gevoelig voor bepaalde uiterlijke kenmerken omdat zij hierin wellicht goede genen zien. Dit kan betekenen dat een vrouw met een relatie, bij het zien van andere mannen zich ook tot hen aangetrokken kan voelen. Lydia van der Weide schrijft dat een vrouw zichzelf als het ware kan opladen met seksuele energie wanneer ze door een voor haar aantrekkelijke persoon bekeken wordt. Alsof zij de man wil vangen in haar web. Haar gevoelens hierbij loskoppelen zal lastig gaan. Ze is op zoek naar haar volledige overgave en neemt zo de verantwoordelijkheid voor haar seksuele respons. Ik denk dat het punt van volledige overgave liefde genoemd kan worden. Liefde is en blijft iets kwetsbaars; het is een irrationeel gevoel. Volgens de twee eerder genoemde omschrijvingen van seksualiteit gaat het over het verdiepen van een wederzijdse genegenheid. Maar de mate van behoefte aan die wederzijdse genegenheid is per vrouw verschillend.
Er zijn instinctieve verschillen in de seksuele verlangens van mannen en vrouwen. Vrouwen lijken meer belang te hechten aan kwetsbaarheid en onafhankelijkheid, terwijl een man dit uit lijkt te kunnen schakelen. Er heerst nog steeds een taboe op de vrouw als seksueel individu. Hierdoor roept een vrouw die haar seksuele verlangens uit, al snel een oordeel af. Dit gebeurt niet snel wanneer een man zijn seksuele verlangens uit. De onafhankelijke vrouw is erop gericht dit taboe te doorbreken. Net als Casanova stelt zij haar eigen regels waarbinnen ze seksueel actief is. Verleiden en misschien ook manipuleren horen bij deze spelregels, maar de universele vrouwelijke onschuld biedt haar een uitweg. Vrouwen spelen het verleidingsspel net zo graag mee als mannen. Ze zijn hierin misschien specifieker maar daardoor daadkrachtiger. Move over, Casanova.
Sarah Evers, stagiaire dramaturgie