|
|
|
 |
|
Een eerste bijeenkomst bracht iedereen bij elkaar; regisseur David Geysen, auteur Mike van Graan, geluidsontwerper Carl Beukman, de Appelacteurs Hugo Maerten en Isabella Chapel en de studenten van de verschillende toneelscholen uit Nederland en Zuid-Afrika. Zij gingen met elkaar in gesprek over de thema's en de stijl van Odysseus van Holland; over de verschillen in theater(maken) in Nederland en Zuid-Afrika; en over het zo verschillende theaterpubliek van Den Haag, Johannesburg, Kaapstad en Grahamstown. De makers besluiten hun eigen gang te gaan; zich te storten op hun samenwerking, te gaan genieten van samen theater maken en er op te vertrouwen dat het resultaat een voorstelling wordt die, geboren uit twee werelden, op een of andere manier in staat is die twee werelden te bereiken.
Odysseus van Holland verkent door middel van karikaturen ‘the nature of globalisation and neo-colonialism in our contemporary world, but rooted in colonial history'1. De ontvangst van immigranten en de opvang van vluchtelingen in Nederland en de opvang in Zuid-Afrika van vluchtelingen uit andere Afrikaanse landen, die uitgerekend tijdens de voorbereidingen van deze voorstelling een gewelddadig dieptepunt bereikte in Johannesburg, is een ander actueel thema uit het stuk voor beide werelden.
De tekst van Mike van Graan is gefragmenteerd geconstrueerd. Korte scènes schetsen een situatie en snijden een thema aan, zonder dat die situatie vervolgens tot een einde wordt gebracht. Door de afwisseling van dergelijke korte fragmenten zit er tempo en een kloppend ritme in de tekst.
In Insomnia behoudt David Geysen dit tempo en versterkt geluidsontwerper Carl Beukman het ritme door de zeer effectieve inzet van terugkerende en opstuwende muziek. Deze muziek geeft de voorstelling een waanzinnige energie mee. Die drijft de personages heel natuurlijk tot dans en zang, zodat de voorstelling de indruk wekt van een videoclip.
Voor de invulling van de personages en de vertaling van de gefragmenteerde scènes naar het podium, werd bovendien een krachtige beeldtaal ontwikkeld. Iedere acteur creëerde daarvoor een beeldende scène bij een specifiek fragment, thema of sfeer uit het stuk; met kostuum, licht, muziek en attributen. Daaruit ontstond heel veel materiaal dat verder gekneed en gecombineerd kon worden, en dat door zijn oorsprong nauw aansloot bij de individuele acteurs.
Prikkelende thema's binnen dit samenwerkingsproject tussen Nederland en Zuid-Afrika, die leidden tot een zeer prikkelende voorstelling. De energie knalt van het podium, energie die vanaf de eerste repetitiedag door de Appelloods knetterde, maar op dat moment nog vorm moest krijgen. Op het publiek werkt het ritme van de voorstelling aanstekelijk. Voor je het weet zit je mee te deinen op de muziek van de ongelijkheid in de wereld, voorzichtigheid is dus geboden.
Janneke de Vlas
stagiaire dramaturgie Toneelgroep De Appel