|
|
|
 |
|
De Appel maakte eerder de marathonstukken Tantalus en Odysseus. Wat is de uitdaging aan Tuin van Holland?
‘De logistiek is heel ingewikkeld. Er zijn drie stukken die we in de grote zaal spelen, maar tussendoor moeten mensen kiezen voor één van de twee drieluiken in andere zalen. Alle zestien acteurs zijn in alle stukken te zien, dus moeten de voorstellingen die tegelijkertijd spelen volledig op elkaar afgestemd zijn.'
Waarom hebben jullie voor deze aanpak gekozen?
‘Geschiedenis is óók vaak keuzes maken: geen enkel mens kan alles doen wat hij wil. En lot en toeval spelen een grote rol in de geschiedenis: waarom word je geboren in een bepaald land? Waarom zit iemand op Haïti als daar een aardbeving is?'
Wat wil deze voorstelling zeggen over de identiteit van de Nederlander?
‘Sommige politieke partijen verdedigen die identiteit nu enorm. Maar bestaat die identiteit wel? Wanneer is die identiteit dan begonnen? En welke elementen of momenten waren van doorslaggevend belang? Dat onderzoekt dit stuk.'
Heeft een toeschouwer veel basiskennis nodig voor het stuk?
‘Nee. Maar mensen die hun huiswerk vroeger hebben gedaan, zullen wel meer dingen herkennen. Van haring kaken tot Mussert, van Floris V tot Colijn. Alle belangrijke elementen uit de Nederlandse historie komen wel langs.'
Waarom zijn marathonvoorstellingen zo populair tegenwoordig?
‘We leven in een jachtige tijd: alles wordt ons opgediend in hapklare brokken. Daardoor vinden veel mensen het juist een verademing om wat langer bij een onderwerp stil te staan. Om eens de tijd te nemen om te onthaasten, ook in theatrale zin.'
De PVV wordt mogelijk in Den Haag de grootste partij en wil flink korten op cultuur. Bent u al nerveus?
‘Kunst zoals wij die maken, is altijd al gesubsidieerd. En kunst is noodzakelijk in een gezonde samenleving om een volk een spiegel voor te houden, of om kritische kanttekeningen te plaatsen. Ik vind het een enge ontwikkeling als een overheid die spiegel en die kanttekeningen gaat verbieden. Dan raak je een heel elementaire kern van democratie.'
Tuin van Holland is de eerste grote voorstelling die u maakt zonder uw collega, vriendin en ex-vrouw Sacha Bulthuis die in oktober overleed. Valt dat zwaar?
‘Ze heeft meegeholpen het stuk voor te bereiden: we zijn er bijna drie jaar mee bezig geweest. En haar overlijden was een ramp, niet alleen voor mij, maar voor het hele gezelschap. Vooral de laatste maanden, toen de repetities samenvielen met haar ziekte, was het voor iedereen heel zwaar. Maar we hebben het gehaald, dat is het belangrijkste. Dat waren we ook aan haar verplicht.'