|
|
|
 |
|
| Klik op de luidspreker voor het geluidsfragment, klik tijdens het afspelen op de luidspreker om het geluid te stoppen. In sommige browsers werkt deze animatie niet, klik hier om het bestand te openen in een nieuw venster. |
Miranda is alleen door haar vader opgevoed op een nagenoeg onbewoond eiland. Pas na twaalf jaar vertelt Prospero haar iets over haar afkomst, en nog diezelfde dag verlooft ze zich met de eerste de beste man die het strand komt opgerold. Ferdinand heeft pas een paar zinnen met haar gewisseld als hij haar het volgende voorstel doet:
Ferdinand:
Als jij nog maagd bent en je hart is vrij dan maak ik je tot koningin van Napels.
Dit alles onder het goedkeurend oog van Prospero. Niet alleen de huwelijkskandidaat vindt het belangrijk dat zijn aanstaande bruid nog maagd is, ook haar vader wil er koste wat kost voor zorgen dat ze haar maagdelijkheid behoudt tot aan de huwelijksdag. Hij spreekt over zijn dochter alsof ze koopwaar is, en over haar maagdelijkheid als een extra waardevol keurmerk:
Prospero: (...)
Met de hemel als getuige, neem mijn dochter.
Maar als je haar maagdengordel breekt
vóór de plechtige ceremoniën voltrokken zijn,
dan zal de hemel geen zegen laten neerdalen
maar zullen dorre haat en verzuurde minachting
jullie deel zijn.
Miranda hoort dit alles stilzwijgend aan.
Zo op het eerste gezicht lijkt het erop alsof het leven van Miranda bestuurd wordt door haar vader en haar aanstaande echtgenoot. Wat te doen met dit gegeven? Is het een hopeloos achterhaald thema waarin het hedendaagse publiek (laat staan de moderne vrouw) zich nooit zal kunnen herkennen?
De grote nadruk die gelegd wordt op Miranda's maagdelijkheid, de grote rol die haar vader speelt in haar leven, het feit dat ze niet zo maar kan gaan en staan waar ze wil; het zijn allemaal onderwerpen die te verbinden zijn met de positie van dochters in de moslimgemeenschap.
In dit geluidsfragment hoort u een getuigenis van een Marokkaanse dochter die vertelt over de verschillen tussen mannen en vrouwen in haar cultuur. Dat zij zelf ook op het punt staat om in het huwelijk te treden met een man die ze niet helemaal zelf heeft uitgezocht, daar wilde ze liever niet over vertellen ...
(Joanne Mensert, stagiaire dramaturgie Toneelgroep De Appel)