|
|
|
 |
|
Ze heeft hem nog nooit gezien. Hij is vijftien jaar ouder. En toch moet ze met hem trouwen. Haar vader zegt tegen haar: 'Hij is het, en niemand anders! Je zult met die man gelukkig zijn.' Net als in talrijke andere delen van de wereld wordt het Frans-Marokkaanse tienermeisje Leila gedwongen te trouwen met een man die zij niet zelf heeft uitgekozen. Leila smeekt tot het allerlaatste moment. Deze man, van wie ze niet houdt, zal haar slaan. Hij zal proberen haar te onderwerpen. Met ongekende moed vecht Leila tegen de druk van de traditie, vecht ze om haar vrijheid en haar waardigheid te behouden. Voor het eerst durft een vrouw het stilzwijgen te verbreken in de hoop dat er een einde aan deze afschuwelijke praktijken komt. Leila, die anoniem wenst te blijven, woont momenteel niet meer bij haar echtgenoot. Ze heeft echtscheiding aangevraagd. Marie-Thérèse Cuny, een Franse journaliste, hielp haar bij het schrijven van het boek Leila, Gedwongen huwelijk.
'De onbekende heeft nu wat hij wilde, en dat was niet per se mij, Leila. Elke willekeurige, in Frankrijk geboren Maghrebijnse zou goed zijn geweest, mits ze maagd was en van goede familie. Mijn vader heeft me zelfs niet aan die man 'verkocht', zoals soms het geval is. Hij gelooft gewoon in de traditie van huwelijken die tussen families zijn gearrangeerd. Hij is oprecht in zijn obsessie, me in het gareel te laten lopen. Hij zou niet kunnen verdragen dat zijn dochter anders zou leven. Mijn hoofd is leeg. Ik ben er niet. Deze dag bestaat niet. Ik heb hem van tevoren uit mijn gedachten gebannen. Met mijn hoofd in het zand, als een struisvogel, hoop ik op ik weet niet wat voor wonder om me uit de puree te helpen - het einde van de wereld, een aardbeving, dat iemand opstaat en zegt: 'De Franse wet verbiedt gedwongen huwelijken!' (p.9) 'Gedurende je hele jeugd probeer je aan de oude traditie van gearrangeerde huwelijken te ontkomen. Je luistert naar de verhalen van anderen alsof het legendes uit vervlogen tijden zijn. En dan val je in die traditie terug, desnoods met behulp van harde klappen. De situatie is namelijk gewijzigd. Het is de terugkeer naar het conformisme. Het gaat erom dat we onder elkaar trouwen, huwelijken tussen leden van dezelfde stam, als het kan.' (p.138)
'In Marokko was toestemming van de man nodig om te scheiden. De echtgenoot die zijn vrouw verstootte kon haar op straat zetten. Zonder inkomsten, zonder sociale status, veracht door anderen, soms beroofd van haar eigen kinderen. Zij moest de 'schande' van haar familie en haar gemeenschap dragen. In 2004 is er een nieuwe wet inwerking getreden, vastgesteld door koning Mohammed VI: een scheiding die alleen door de echtgenote is aangevraagd wordt toegestaan. Met de zekerheid dat de vrouw haar rechten behoudt. Maar in de tijd van mijn huwelijk was dat nog niet het geval.' (p. 159) (Alain Pringels)
Leila, Gedwongen huwelijk, the house of books, Vianen/Antwerpen, 2005