|
|
|
 |
|
de zee geeft, de zee neemt
ik struikel over dichters op het strand
ze zijn in drommen naar de zee gekomen
hun adoratie doet het water stomen
de blik naar boven, pen reeds in de hand
ze schrijven over sporen in het zand
die weer verdwijnen bij het overstromen
ik hoor ze over wolkenluchten bomen
hun Lourdes is de zilte waterkant
dan wordt het Nereus eindelijk te veel
hij heeft op wrede wijze wraak genomen
de druppel was het zoveelste cliché
hij vloog het dichtersvolkje naar de keel
de springvloed viel door niemand in te tomen
er drijven dode dichters in de zee
D de Ligt