|   | 
|  | |
     
 
        ‘Grote  momenten moeten nog komen' 
Raya Hadzhieva (1983, Bulgarije) wil als tiener het liefst rockster worden.
Ze zingt, speelt gitaar, accordeon  en piano. De trompet was toen nog helemaal niet in beeld: ‘Dat was  echt niet cool, dat was een instrument voor losers.' Als ze echter  op haar veertiende verliefd wordt op een jongen die trompet speelt,  besluit ze ook trompet te gaan spelen om zo bij zijn band te kunnen  komen. Op haar twintigste verhuist ze naar Nederland om in Amsterdam  naar het conservatorium te gaan. Doordat ze jazz en het improviseren  ontdekt komt ze er achter dat de trompet een te gek instrument is dat  helemaal bij haar past. 
Naast creativiteit en passie  is vriendschap voor haar een belangrijk element voor een goede band.  Er is volgens haar dan veel meer sprake van toewijding, het proces is  veel leuker en er ontstaan betere dingen. ‘Het zou niet goed zijn  als je alleen maar in een band zit voor het geld.' Raya zit samen  met Branko Galoic in de band Hotel en vanuit daar heeft hij haar gevraagd  om ook bij de Branko Galoic & Skakavac orkestar te komen. Naast  deze twee bands speelt ze nog in een Bigband en heeft ze ook nog een  eigen band; The Problems. Dit is een experimenteel bandje dat balkanmuziek  mixt met jazz. 
In de toekomst hoopt ze zoveel  mogelijk te spelen en haar eigen weg te vinden in het improviseren en  muziek maken. Ze wil daarom zoveel mogelijk uitproberen om alles te  ontdekken. Ze vindt nu alles leuk wat ze doet, maar een memorabel moment  heeft ze nog niet meegemaakt. Ze hoopt dan ook dat de echt grote momenten  nog komen. 
Raya heeft één keer met een Bulgaars theatergezelschap gewerkt. De manier van werken met De Appel vindt ze erg interessant. Het verkennen van de muziek en wat je er nog meer mee kunt dan alleen maar een liedje spelen, spreekt haar erg aan. ‘Het laten ontstaan van de muziek en het verkennen en vermengen van andere disciplines is zeer vruchtbaar.' Dat ze nu ook mag dansen en acteren, ziet ze als een uitdaging, want het is weer eens iets anders. Dat er gebruik wordt gemaakt van live-muziek past volgens Raya goed bij deze productie. Het is spontaner dan wanneer je opgenomen muziek gebruikt. Omdat er nu ook weinig met tekst wordt gewerkt kan de muziek een coachende rol spelen.