|
|
|
 |
|
Wereldliteratuur: De kinderen van de dood van Elfriede Jelinek
'Het land heeft boven aan veel ruimte nodig, zodat zijn zalige geesten fatsoenlijk boven de wateren kunnen zweven. Op menig punt gaat het tot boven de drieduizend meter. Zoveel natuur is er aan dit land besteed dat het van zijn kant, misschien om zijn schuld aan de natuur terug te betalen, altijd heel royaal met zijn mensen is omgesprongen en hen na een paar happen alweer heeft weggegooid. De grote doden van het land, om er slechts enkele te noemen, heten Karl Schubert, Franz Mozart, Otto Hayden, Fritz Eugen Laatste Adem, Zita Zitter, Maria Theresianna, plus dat wat haar militaire academie tot 1918 in Wiener Neustadt en in 1943 in Stalingrad heeft voortgebracht, en nog een slordig paar miljoen vermorzelden.'
(Elfriede Jelinek, De kinderen van de dood, Querido, Amsterdam, 1998, blz 9)
Verder lezen - zie dramaturgische achtergrondinformatie