|
|
|
 |
|
Vlaams Belang, de succesvolste extreemrechtse partij in West-Europa
Op 9 november 2004 werden de drie VZW's die de ruggengraat vormen van de extreemrechtse partij Vlaams Blok op basis van de antiracismewet veroordeeld voor het 'herhaaldelijk en systematisch aanzetten tot discriminatie'. Het Hof van Cassatie, het hoogste juridische orgaan van België, bevestigt de veroordeling van het Gentse hof van Beroep. Het Blok kan niet meer in beroep gaan, het proces is definitief beslecht. Een kaakslag voor de inmiddels grootste partij van Vlaanderen, die een kwart van de stemgerechtigde Vlamingen achter zich kon scharen bij de jongste verkiezingen. Maar het Vlaams Blok heeft een reserveplan klaar: de kopstukken willen een nieuwe partij met een nieuw logo, aangepaste statuten en dezelfde mensen. Vijf dagen later wordt de transformatie bekend gemaakt. Het Vlaams Belang is geboren. Voormalig Blok-voorzitter Frank Vanhecke stelt zich kandidaat als voorzitter van het Vlaams Belang en er wordt een hoop geld vrijgemaakt voor een grootscheepse reclamecampagne. Een overzicht van de evolutie van Blok tot Belang. De kopstukken van het Vlaams Blok zetten hun B-plan in werking en stichten een 'nieuwe' partij. Hoewel: 'Wij veranderen van naam, maar niet van streken', aldus voorzitter Frank Vanhecke. Op zondag 14 november 2004 wordt het 'Vlaams Belang' boven het doopvont gehouden. Uit de partijstatuten zijn alle extreme bepalingen geschrapt, en leden als Jurgen Verstrepen en Marie-Rose Morel moeten het Belang een softer imago geven. De koers die de partij gaat varen, is nog niet helemaal duidelijk, al zegt het merendeel van de ex-Blokkers dat de inhoud van de partij integraal behouden blijft.
Op de website van het Vlaams Belang vind je geen racistische of discriminerende teksten. Alles ziet er heel democratisch uit. In de inleiding van een dossier dat de sprekende titel heeft Immigratie: vijf na twaalf, lezen we: 'Ieder volk heeft recht op zijn eigenheid, op een plek waar het zichzelf kan zijn, zijn taal kan spreken, zijn normen en waarden kan doen gelden, het recht om zich thuis te voelen en zich geborgen te voelen op zijn eigen territorium. Op het eigen territorium is de nationale gemeenschap vrij om aan haar eigen bestemming gestalte te geven, haar eigen toekomst richting te geven en om tot ontplooïng te komen van haar 'eigen-aardigheid'. De idee van een multiculturele samenleving zet het territorialiteitsbeginsel op losse schroeven. De verwerving van Vlaamse onafhankelijkheid zou een lege doos zijn, indien op het grondgebied van de Vlaamse staat andere culturen dan de Vlaamse evenveel rechten zouden kunnen doen gelden. Om het met een geestige parodie te zeggen: de wereld is van iedereen, maar Vlaanderen niet. Het multiculturalisme is fundamenteel in strijd met de doelstellingen en verworvenheden van de Vlaamse Beweging. 'Franstaligen, pas u aan of verhuis', luidt een oude slogan van de Vlaamse Beweging. Er is geen enkele reden te bedenken waarom hetzelfde principe minder geldigheid zou bezitten als het om vreemdelingen gaat, waarvan de cultuur en levensgewoonten nog veel verder afstaan van de Vlaamse. Ook hen moeten we voor de keuze stellen: aanpassen of terugkeren!
Moeten we ons geen vragen stellen bij deze tekst (en dit is nog maar een fragment uit de inleiding)? Kan deze tekst geen aanleiding geven tot discriminerende en racistische acties? Hoe groot is de kans dat deze partij, wanneer ze eenmaal de macht heeft, zich ontpopt tot een totalitair machtsapparaat? Wie de totalitaire uitwassen of de gevaarlijke functie van het zaaien van angst en terreur in een democratie wil leren kennen, moet de film Fahrenheit 9/11 (Michael Moore) gaan zien.
Verder lezen - zie dramaturgische achtergrondinformatie