|
|
|
 |
|
Wannie de Wijn in 'En God zag dat het goed was'
door Esther Kleuver - De Telegraaf 23 december 2004
Als je als gezelschap net een theatermarathon als 'Tantalus' hebt afgeleverd met in totaal acht uur toneel achter elkaar, waar moet je dan in hemelsnaam daarna nog mee komen? Hoe kun je zoiets nog overtreffen? Dat was natuurlijk de grote vraag voor Toneelgroep De Appel. Voor artistiek leider en regisseur Aus Greidanus was dit echter hét moment om een lang gekoesterde droom te verwezenlijken. Met 'En God zag dat het goed was' maakt hij een voorstelling vanuit zijn grote fascinatie; clowns, narren en straatartiesten.
Voor dit droomproject verzamelde Aus Greidanus een grote groep acteurs en muzikanten om zich heen waarmee hij deze voorstelling wilde maken. Mensen die net als de regisseur zelf ook iets met humor, cabaret, muziek en het clowneske hebben. Onder hen is Wannie de Wijn: 'Tien jaar geleden werkte ik voor het eerst samen met Aus in het stuk 'Het weerzien, een trilogie' van Botho Strauss. Op de chemie die toen ontstond, borduren we nu verder. Ik heb bewondering voor zijn vakmanschap en hij is gefascineerd door mij; die grote gek met zijn bizarre fantasie.'
Wannie de Wijn zegde echter zijn medewerking toe aan een voorstelling die er nog helemaal niet was; geen teksten, geen muziek, helemaal niets. Vanuit improvisaties moest het stuk langzaam ontstaan. Zag hij daar tegenop? 'Het was juist echt iets voor mij. Je moet voor zo'n project een maker zijn en dingen kunnen en willen creëren. Wat dat betreft ben ik ook nooit een toneelspeler in de klassieke zin van het woord geweest. Ik heb mezelf altijd meer een performer dan een acteur gevonden.'
Gemakkelijk was het repetitieproces echter niet en de première werd zelfs twee weken uitgesteld. 'Maak maar eens iets vanaf nul, met enkel de chemie van zo'n ensemble en de droom van een regisseur. Het grootste probleem was dat we een enorme vrijheid hadden. Als alles kan, werkt dat niet. Je hebt een kader nodig. Maar ik heb er altijd in geloofd dat het goed zou komen. Daarvoor is deze groep spelers en muzikanten te interessant. Als je die acteurs in een lege ruimte neerzet en ze zeggen een half uur niets, dan gebeurt er toch van alles. Ze brengen een hele wereld met zich mee. En zo is het nu ook met dit stuk. Je ziet mensen op de speelvloer die ter plekke een droom creëren', legt Wannie de Wijn uit.
Voor Wannie de Wijn was het al snel duidelijk wat hij zelf binnen 'En God zag dat het goed was' wilde neerzetten. 'Ik wilde per se iets te zeggen hebben. Alleen een mooi stukje toneel is voor mij niet meer genoeg. Ik ben allergisch voor verstrooiing. Het publiek moet anders uit de voorstelling komen, dan ze naar binnen zijn gegaan. Deze keer komt mijn grote affiniteit met sukkels naar voren. Ik hou van mensen die het net niet redden. Zo'n Lenny uit 'Of mice and men' van John Steinbeck bijvoorbeeld. Daar voel ik een grote sympathie voor en daar wilde ik iets mee doen. Het is misschien maar een heel klein lijntje binnen deze voorstelling, maar voor mij wel een hele belangrijke.'
De theatermaker is ervan overtuigd dat het publiek op zijn 'loser' zal reageren. 'Ik kan me voorstellen dat het misschien je smaak niet is, maar ik hoop wel dat het personage compassie oproept. En als je als acteur je ziel uitstort, kan ik me niet voorstellen dat de mensen daar onbewogen onder blijven. Het is wat dat betreft voor alle acteurs een hele persoonlijke voorstelling geworden. Dat maakt het kwetsbaar, maar ook heel eerlijk. Het publiek moet zich laten meevoeren in de wereld die wij in anderhalf uur daar neerzetten.'