|
|
|
 |
|
... zoals de leiding van De Appel het stelt: Samen leven en werken met andere culturen wordt noodzakelijk om een leefbare wereld te scheppen. De festivalleiding heeft gelijk: er moeten nog een hoop interculturele misverstanden worden opgeruimd.
Het 06 Festival blijkt een aanstekelijke combinatie: beproefde kanonnen als Sacha Bulthuis en Geert de Jong naast pril talent waar de gretigheid en het ongetemde spelplezier vanaf spatten.
Het publiek wint aan twee kanten: het incasseert zowel de charme van onstuimige onbevangenheid als de hoog opgetaste schatten aan ervaring. Plus in dit geval, de verrijking met culturele verschillen.
Voor herhaling vatbaar dit festival.
Het eindresultaat is kwalitatief wisselend, maar de voelbare geestdrift die over het project hangt werkt aanstekelijk.
Spelplezier van jong en oud op feestelijk festival De Appel.
Met veel emotie en overtuiging laten de twee acteurs op indringende wijze zien hoe de ontwikkeling van wraakgevoelens naar naastenliefde en van naastenliefde naar wraakgevoelens zich bij hen heeft ontwikkeld. Het imponerende daarbij is dat je dit als toeschouwer ook ondergaat. (8weekly.nl)
Gevoelens van instemming en verontwaardiging wisselen elkaar af en brengen je dot de vraag: wat zou ik doen? Bovendien geeft Mike van Graan je met deze voorstelling inzicht in de huidige situatie van Zuid-Afrika, waar geweld en criminaliteit nog steeds het dagelijkse leven beheersen. (8weekly.nl)
Rond Hubert Fermin als rustpunt ontvouwt zich een energiek en vurig brokje politiek theater. (De Telegraaf)
... talent zat, zo te zien. (De Telegraaf)
Dantons dood is een wat chaotische voorstelling. (de Volkskrant)
Acteurs buitelen geestdriftig over elkaar heen, met teksten van (andere) historische en huidige machthebbers. (de Volkskrant)
Het interessante aan de versie van regisseur Jules Terlingen is dat hij de lijn nadrukkelijk doortrekt naar de hedendaagse werkelijkheid. (8weekly.nl)
Inspirerend is de wijze waarop de jonge Zuid-Afrikaanse en Nederlandse acteurs acte de presence geven. Met veel geestdrift denderen ze over het in verschillende lagen opgedeelde toneel. Ook aan de kleding en het decor is alles gedaan om te laten zien dat het stuk van alle tijden is. (8weekly.nl)
David Geysen vond voor Buiten voor de deur een strakke en effectieve vorm, en bovendien een zorgvuldig evenwicht tussen Appelaars als Hugo Maerten en Judith Linssen en interessante nieuwe gezichten. Hoogst onderhoudend. (De Telegraaf)
De jonge regisseur David Geysen weet de vervreemding van Borchert mooi te vangen. (de Volkskrant)
Een duidelijk antwoord komt er in de voorstelling niet, maar dat geeft Buiten voor de deur juist iets intrigerends. Het stuk vervolgt met verschillende interpretaties van het innerlijke leven van Beckmann. In de interpretatie van regisseur David Geysen vertolkt iedere acteur een van deze facetten. (8weekly.nl)
Appel-man David Geysen regisseert het stuk van de Duitser Wolfgang Borchert met de logica van een nachtmerrie. (nrc.next/NRC Handelsblad)
Borcherts bittere humor krijgt in Geysens enscenering een provocerende frisheid. (nrc.next/NRC Handelsblad)
Een verzameling van wonderlijke gespreksflarden en flitsontmoetingen. De ontmoeting van Zuid-Afrikaanse en Nederlandse invallen, opwellingen en uitdrukkingsvormen krijgt alle ruimte, tot merkbare waardering van het publiek. (De Telegraaf)
Geen saaie seconde te bespeuren, niemand had me horen klagen als er een reguliere, avondvullende voorstelling van was gemaakt. (De Telegraaf)
Vingingrijk geregisseerd (Wannie de Wijn), met Sacha Bulthuis en Geert de Jong oog- en oorstrelend in de weer en Bob Schwarze in een leuk rolletje. (De Telegraaf)
Om te beginnen met de geslaagdste voorstelling in de regie van Wannie de Wijn. (de Volkskrant)
Subway stories heeft onmiskenbaar iets eenzaams en naars in zich met al die miscommunicatie en onvermogen tot contact, maar is vaak genoeg ook erg grappig. (de Volkskrant)
En wat ook zeker hier geldt: het plezier spat eraf. (de Volkskrant)
De Zuid-Afrikaanse studenten Tshepiso Konopi, Ntomboxolo Makhutshi en Boitumelo Motlanthe doen enthousiast mee aan deze hilarische montagevoorstelling die door Appel-coryfee Wannie de Wijn en de spelers zelf werd gemaakt. (nrc.next/NRC Handelsblad)
Sympathiek van De Appel dat haar bekendste acteurs ook telkens mee spelen. (nrc.next/NRC Handelsblad)
De mooiste rol is van Sacha Bulthuis. Door Bulthuis ga je haast in het cliché van de Europese melancholie tegenover de Afrikaanse levenslust geloven. (nrc.next/NRC Handelsblad)
Een van de doelen van het 06 Festival van Toneelgroep De Appel is verschillende culturen bij elkaar brengen. Duidelijker dan dit in de voorstelling Subway stories gebeurd, is haast niet mogelijk door inbreng van zowel Nederlandse als Zuid-Afrikaanse acteurs. (8weekly.nl)
Bulthuis speelt haar rol met veel overtuiging en regelmatig moet je ook lachen om hoe ze met haar droge humor haar eigen leven relativeert en op geheel eigen wijze culturele verschillen probeert te overbruggen. (8weekly.nl)
De culturele verschillen zijn nog erg groot. Door de deelname van zowel Zuid-Afrikaanse als Nederlandse acteurs krijgt dit verschil in Subway stories nog een extra sterke lading en besef je dat nog veel barrières overwonnen moeten worden. (8weekly.nl)