NRC Handelsblad + NRC NEXT
Regisseur David Geysen, die tevens de titelrol vervult, en het ensemble tonen in deze dynamische, wervelende Hamlet een ongebroken vitaliteit. Met kleurrijke kostuums, rook, prachtige belichting (door lichttovenaar Henry van Niel) en dreigende composities van Carl Beukman staat deze Hamlet in de onverwoestbare Appeltraditie. Maar het is juist deze traditie, waar een stad als Den Haag en het Nederlandse theater trots op zouden moeten zijn, die het gezelschap helaas fataal werd. Het siert regie en spelers dat deze zwanenzang van grote theatrale expressiviteit en vooral vindingrijkheid getuigt, allesbehalve larmoyant. ... acteurs als Judith Linssen als ijzige Gertrude, Iwan Walhain als bezorgde Horatio en Bob Schwarze in de rol van een ironische Polonius geven fraai reliëf aan Hamlets steeds wanhopiger zielskracht tot rechtvaardige vergelding van zijn vaders brute einde... Geysen valt niet neer, zoals in alle andere versies. Hij blijft fier rechtop, en spreekt de laatste woorden zó aangrijpend uit: 'Ik ben dood, u leeft verder. De rest is stilte.' Ik zal het gezelschap missen.
Hele recensie lezen
Den Haag Centraal
De Appel begint met de beroemde monoloog, midden uit Shakespeare's stuk: 'To be or not to be'. Bestaan of niet bestaan. De tekst gebracht als litanie van alle acteurs die zich ervoor aaneensloten in het Appeltheater. Goed voor een koude rilling. En de allerlaatste zin van deze Hamlet had eenzelfde effect: 'de rest is stilte'. Deze Hamlet is gemaakt waarmee De Appel altijd zijn dromen waarmaakte: durf, fantasie, rebellie als botsende elementen, het bijzondere toneelbeeld en gebruik van de ruimte, steeds speels en over de grens van betekenisvol theater en saltimbanquerie. Droom en afscheid van de droom tegelijkertijd. De Hamlet van David Geysen is een vitalistische Hamlet die met een gitzwarte energie toeslaat, zielsdiep gekwetst door de mededeling dat zijn vader vermoord is door zijn oom... Tekenend: acteurs als blikopener voor de waarheid. ... een intrigerend toneelbeeld ... een Ophelia, met in droef gevoel vertolkt door Beaudil Elzenga ... met een zeer eclectische muziekkeuze van Carl Beukman. Een waardig afscheid. Je zou willen dat de rest geen stilte was.
Alle voorstellingen van deze laatste Hamlet zijn nota bene uitverkocht. Absurd. Er werden extra voorstellingen ingelast. Kom daar eens om in theaterland. Cultureel Den Haag heeft veel aan De Appel te danken. Den Haag is ondankbaar.
Elsevier
Krachtig einde van De Appel! De Hamlet van David Geysen, Shakespeare-bewerker, regisseur en vertolker van de titelrol, is nu eens geen timide aartstwijfelaar. Integendeel, Geysen maakt een explosief, dynamisch portret van de Deense prins aan wie de geest van zijn overleden vader verschijnt. Wat te doen als een spook je influistert dat hij geen natuurlijke dood is gestorven? Deze Hamlet aarzelt niet en zet alle zeilen bij om de schuld te bewijzen van zijn oom (een vileine rol van Hugo Maerten). Het befaamde toneelspel waarmee Hamlet de moordenaar ontmaskert, is het extravagante hoogtepunt van een energieke voorstelling vol visuele vondsten.
Met deze Hamlet heeft Toneelgroep De Appel nog eenmaal laten zien hoe de kracht van theater, als ‘vergrootglas en spiegel van zijn tijd’, zoals Shakespeare schrijft, optimaal kan worden benut. Dat het de zwanezang zal zijn van dit gezelschap, is eeuwig zonde
Cultuurpodium.nl
Een laatste voorstelling, en gelukkig met regisseur David Geysen. Geysen heeft het niveau weer helemaal teruggebracht, nee sterker nog hij heeft het zelfs nog enigszins verbeterd. Want wat is deze uitvoering van Hamlet een magnifieke voorstelling waar duidelijk het lef van deze toneelgroep van af spettert. Niet alleen de wijze van acteren, maar echt alles bij elkaar van licht, decor tot geluid, alles is tot in de puntjes verzorgd, maar vooral het spel van de acteurs en actrices is adembenemend goed. Geysen die naast de regie ook tekent voor de titelrol speelt als nooit tevoren. Maar in zijn regie biedt hij die uitblinkende kansen aan een ieder van het gezelschap, zoals bijvoorbeeld Hugo Maerten, als Claudius, die ik al jaren één van de betere acteurs in Nederland vind. Hij bewijst dat je niet bij Toneelgroep Amsterdam hoeft te spelen om een meesterlijk acteur te zijn. En wat dacht je van Bob Schwarze als Polonius zijn spel, mimiek en vooral zijn stil spel zijn van ongekende kwaliteit. Dat hoge niveau geldt overigens voor alle leden van de cast niemand uitgezonderd al denk ik dat we bij de uitschieters ook zeker niet voorbij mogen gaan aan Beaudil Elzenga, die pas dit jaar afstudeerde aan de toneelschool Amsterdam maar tijdens haar stage periode al goed van zich deed spreken en nu in het zieltogende gezelschap schittert ze in haar rol als Ophelia. En over Judith Linssen behoeft verder geen betoog die speelt altijd met volle ziel en zaligheid… Echter voor het zover is heeft het publiek misschien wel een van de meest uitdagende en gewaagde Hamlet’s gezien die ooit in Nederland is gespeeld. Een Hamlet waarbij schijn, bedrog, geveinsd spel en illusie door elkaar heen lopen en de toeschouwer een bijzondere voorstelling in een geweldig decor met subtiele belichting, modernismen en sterk geselecteerd geluid en muziek tot een prachtig mooie Shakespeare leiden. Een Shakespeare zoals eigenlijk alleen Toneelgroep De Appel hem kan maken. Hele recensie lezen
Parool
Er wordt met volle overgave en op vol tempo gespeeld. Geysen speelt een spannende Hamlet, actief en daardoor ook aangenaam vervaarlijk. Hugo Maerten speelt een gangsterversie van zijn oom Claudius, inclusief zonnebril. Bob Schwarze: een gluiperige Polonius. Beaudil Elzenga heeft een aantal wonderschone momenten als Ophelia. Geysen tekende ook voor de regie. Die is rijk, uitbundig en soms over de top. Het zijn twee overvolle uren, waarin een hoop te beleven valt. Boven alles ademt deze Hamlet het vuur van een groep gepassioneerde spelers die hun publiek nog een laatste keer willen geven wat ze in huis hebben. Zo zwaait Toneelgroep De Appel na 45 jaar af. En dat is een gemis voor het Nederlandse theaterlandschap.
8weekly.nl
Hamlet, deze vermoedelijk laatste voorstelling heeft briljante momenten en ook minder goede, maar het einde, waarin David Geysen, regisseur en hoofdrolspeler, als Hamlet namens De Appel afscheid neemt en het publiek dankt, ontroert.
Het toneelbeeld is spectaculair: hoge stellages met smalle plankieren die constant worden gebruikt - je moet bij De Appel als speler geen last hebben van hoogtevrees...
Deze voorstelling heeft constant sterke beelden, de opkomst van de geest is heel bijzonder, maar de tekstbehandeling is niet fantastisch. De enige die Shakespeares woorden recht doet is Bob Schwarze. Schwarze maakt van Polonius, de raadsheer van de koning, een lieve, beetje naïeve man met steeds wisselende gelaatsuitdrukkingen en een prachtige interpretatie van Shakespeares woorden. Geysen als Hamlet begint spannend… De Hamlet van Geysen is echter geen twijfelaar, integendeel, hij is militant. De scène met de toneelspelers echter is briljant. Hier kan hij uitpakken met Shakespeares humor en dat doet hij fantastisch. Ook na de pauze zijn de scènes met actie en humor de beste, flitsend en fraai vormgegeven. Al raakt deze Hamlet je hart dan niet zoals sommige andere versies, De Appel biedt ons wel een levendige en kleurrijke voorstelling. En dan denk je, wat jammer dat zo’n vitaal en inventief gezelschap moet stoppen. En hoop je heel erg dat er toch nog een wonder gaat gebeuren.
Hele recensie lezen
Volkskrant
Hamlet is een passend adieu als laatste voorstelling na 45 jaar Toneelgroep De Appel. ... De Appel grijpt terug op het rijke verleden.
Opvallend goed is gastactrice Beaudil Elzenga als de stoere Ophelia.
Theaterkrant.nl
Is het wat, deze Hamlet? Het trouwe Appelpubliek vindt op voorhand van wel: november is uitverkocht, in december zijn voorstellingen bijgeboekt. David Geysen is geen contemplatieve Hamlet maar een energieke Spieler, zijn finest hour is de Muizenval, het stuk-in-het-stuk, de val waarin hij het geweten van de koning vangen zal. Hamlet is hier de regisseur die de manipulator Hamlet de goeie kant uit stuurt, die iedereen aan een touwtje heeft. Hij is absoluut niet zo gemakkelijk te bespelen als de snaren van een elektrische gitaar. Als het moet is hij een commedia-koning, met een rood Pantalone-masker, in zijn blootste bloot, niet bang uitgevallen, en met open vizier in slow-motion de dood tegemoet.
Iwan Walhain is een mooie Horatio, want een bijzondere speler met een toverachtige dictie en muziek in zijn strottenhoofd. En de mij onbekende Beaudil Elzenga verrast als Ophelia.
Hele recensie lezen
