Het Heijermans Festival

Publieksreacties

(De reageeroptie is gesloten.)

Krakend schip boeit van het begin tot het eind

Afgelopen woensdag was het zover. Een intrigerende titel van een on- Appeliaanse voorstelling, zo leek het mij. En zo was het ook. Vanaf aanvang heb ik gebiologeerd naar een fascinerende montage voorstelling gekeken, zoals er tegenwoordig nog maar weinig van gemaakt worden. Een associatieve vind-tocht in je eigen ziel, zo heb ik het ervaren. Ik werd met behulp van eigen beelden soms zachtjes, poëtisch en subtiel, dan weer hard en luidruchtig heen en weer geslingerd in de krochten van mijn eigen geest. Beelden, gevoelens en ervaringen passeerden onverdoofd de revue. In het kielzog daarvan kwamen confronterende geheugenflitsen en vage vergezichten langs, waarvan je dacht allang mee te hebben afgerekend..Voor sommigen het eind... deed soms denken aan de film A Clockwork Orange, een meesterwerk van Stanley Kubrick, waarin geweld, weerloosheid en de grenzeloosheid in het menselijk bestaan op absurde en wrede wijze in beeld werd gebracht. In Voor sommigen het eind... had de zee als 'wreedaardig monster' de hoofdrol, een krachtige metafoor. Soms zeer actueel, met een beeld van Alyan, de verdronken peuter in de Middellandse Zee, begeleid door een theatraal krakend geluidsdecor dat je zou kunnen beschouwen als het kraken van het schip Europa, dat op het punt van kapseizen staat. En soms wordt het ook persoonlijk: wat is mijn rol in al dit geweld? Waar bevind ik mij: in de bovenwereld of in de onderwereld, de hel? Wat maakt dat ik besta? Wend ik mij af, of neem ik verantwoordelijkheid? Voor sommigen het eind... laat een parallelle, roterende wereld zien, die doordraait in de macabere 'machinekamer van dromen' en stilvalt in het witte licht van de serene, harde realiteit. Kansen genoeg dus, om met deze voorstelling een andere voorstelling van de wereld om je heen te maken. Een uitdagend concept van de talentvolle regisseur David Geysen, die met de Appelacteurs en actrices een boeiende en intrigerende voorstelling heeft gemaakt. Daarmee is De Appel weer terug bij waar zij ooit mee groot is geworden: het creatieve experiment. Ga dit zien zolang het nog kan!

Het heeft me gegrepen en laat me vooralsnog niet los

Wat heerlijk om eindelijk weer een Appelwaardig stuk te zien. Prachtige beelden, heerlijke acteurs, weergaloos geregisseerd, mooi geluid, licht, entourage. Kortom een stuk om lang bij stil te staan en over na te denken EN van na te genieten! Dacht ik dat de repertoirekeuze voorgoed de vernieuwende elementen van De Appel zou hebben verpest, na afgelopen vrijdag ben ik weer hoopvol gestemd.

Geweldig

Wat een prachtige voorstelling. Compleet in verwarring achter gelaten. Nog dagen erover nagedacht en gesproken. Top prestatie.

Genoten!

Genoten van een voorstelling die niettemin het een en ander te raden liet. Mijn volledige reactie staat op mijn blog, zie http://www.fredvandergonnetscher.blogspot.nl/2016/03/achter-pc-over-zee-voor-zee-pc_5.html

Twee keer

Het is lang geleden dat ik het publiek zó in verwarring gebracht heb zien worden dat het vergat te applaudiseren... Een voorstelling die ik zeker twee keer wil zien; één keer om te voelen en één keer om mijn theorieën te testen!

Teleurstelling

Vrijdag 4 maart j.l. het stuk 'met de lange naam' van David Geysen bezocht. Absoluut verschrikkelijk. Geen touw aan vast te knopen. Er was geen touw. Wij mochten niet kiezen welke voorstelling wij eerst zouden bijwonen en werden naar de bovenetage gestuurd. Ellenlange stiltes, 20 minuten onverstaanbaar Oost-Europees gewauwel, woordenloos eindeloos gefriemel met kaarsen, plakband, tuinslangen, fototoestel, in diepe stilte voortdurend aan - en uitkleden van de acteurs, wat dichtwerk, pianospel met zang (mooi) etc. Wij konden het niet meer opbrengen om het stuk beneden bij te wonen. Misschien zijn we te oud of fantasieloos. Wie zal het zeggen. Wij zijn Appelvrienden en waren aanwezig bij vele Appelproducties. We hebben ze allemaal zien langskomen van Eric Schneider, Will van Kralingen, Sacha Bulthuis, Carol Linssen, Hugo Maerten, Aus sr. en jr. tot de hedendaagse acteurs. Prachtige voorstellingen, maar dit was helaas een dieptepunt voor ons. De maaltijd vooraf was niet te eten: lauwe gebakken aardappelen, vettige bijna koude varkenslap, lauwe harde bonen. Het excuus was dat er niet genoeg warm houd apparatuur in de keuken was. Waarom dan een maaltijd aanbieden? Kortom het was een avond om snel weer te vergeten. Volgende keer beter. Smaken verschillen zullen we maar zeggen.

Unieke vorm

Bijzonder toneel in een unieke vorm. Het publiek wordt verdeeld over boven- en benedenzaal. In de bovenzaal is er een van ondoorzichtige symboliek doortrokken deel in Jiskefetmodus, beneden - na de pauze, of andersom - een opeenvolging van sinistere, Yrrah-achtige horror in Lynch style cinematografie. Waar het publiek in tweeën wordt geknipt, worden de zalen op elkaar aangesloten en lopen de acteurs heen en weer. Bij elkaar vormen de delen één verhaal over leven, lijden, dood en wedergeboorte van een vrouw - Kniertje uit 'Op hoop van zegen' misschien?

Ik heb genoten!

Ik heb de voorstelling zeer gewaardeerd, voornamelijk door het ervaren van het grote contrast tussen beide delen en de rollen van de personages in dit tweeluik. De fraaie en relevante vormgeving van het toneelbeeld versterkte deze ervaring. De relatie met de actualiteit vond ik opmerkelijk. De voorstelling heeft me ook wat dit betreft nog lang bezig gehouden.

Ik wil nog een keer

In het eerste deel werd ik overweldigd door beelden. Het raakte me. Ik merkte pas later dat er teksten werden gesproken die in eerste instantie niet bij me binnen kwamen omdat de beelden zo sterk en spannend waren. In de tweede akte kon ik die beelden koppelen aan de gesproken teksten. Het is een voorstelling waarin de toeschouwer vrij wordt gelaten in zijn associaties maar waarin je niet verdwaald. Ik heb veel thema's en lijnen voor mezelf eruit kunnen halen. De rest van de avond speelde de voorstelling nog door in mijn gedachte.

Sterke regie van David Geysen en top prestatie van de acteurs

Bijzonder hoe David in dit tweeluik speelt met beelden die veel associaties oproepen. De acteurs speelden zeer geconcentreerd en sterk. Ook technisch gezien is dit een hoogstandje! Knap hoe de twee voorstellingen in elkaar grijpen en toch zo verschillend zijn. Een aanrader!

Must see!

Wat een prachtige voorstelling, wauw! Beklemmend, spannend, indrukwekkend. De hele voorstelling op de punt van je stoel: wat gebeurt hier? Het tweeluik valt, na het zien van beide delen, echter als puzzelstukken in elkaar. Heel knap gemaakt en gedreven uitgevoerd: een must see!

Geen touw aan vast te knopen

Op 25 februari de try-out gezien. Geen touw aan vast te knopen. Aan mij niet besteed.

Heel bijzonder

Daar ga je voor naar het theater, om verrast en blij te worden en dat is met dit stuk volledig gelukt. Dank voor deze bijzondere voorstelling.

Indrukwekkend!!

Twee zalen, Twee stukken, die als Twee tandwielen in elkaar grijpen, die Tweemaal de toeschouwer verbijsterd, sprakeloos en doodstil achterlaat. Ik ben hier nog niet over uitgedacht. Bedankt!

Beaudil

Ingewikkeld stuk maar een absolute uitblinker is Beaudil Elzenga. Wat een toptalent!

Bijzonder!

Voor het eerst in het Appeltheater. Wat een indrukken en emoties! Heel bijzonder, en geeft stof tot nadenken en napraten. Bewondering voor de dame (Beaudil Elzenga) in de benedenzaal!

Toneel 2016

Gisteren bij de try-out geweest, genoten van de echte David Geysen regie, mooie contrasten, rauw, romantisch, geheimzinnig, absurdistisch, poëtisch, en ook filosofisch, verder verklap ik niets. Extra compliment aan Beaudil Elzenga.

Enorme aanrader!

Enorm interessant stuk wat enorm aan het denken zet. Blokjes vallen op de plek en zaken worden duidelijker door de compleetheid. Enorme aanrader!

Met de tijd gaat alles voorbij

Een boeiende puzzel vol symboliek. Beeldend en verbeeldend. Een onderdompeling met verwijzing naar de huidige tijd. Het wordt je niet gemakkelijk gemaakt, maar waarom ook niet. Ga onder en kom boven. Mooi spel en een knappe constructie.

| Meer