|
|
|
 |
|
Goed voorbereid vol mythologische kennis vertrokken zes 5e klassers onder leiding van dhr. Rademaker en dhr. Vos per trein naar Scheveningen om daar de 12 uur durende voorstelling 'Tantalus' van theater de Appel bij te wonen.
Maar ? ???? was ons niet goed gezind. Tussen Delft en Den Haag stonden we op last van de politie stil. Als onwetenden wachtten wij drie kwartier en in de verte hoorden we in Scheveningen de Proloog starten. Als alternatief droeg dhr. Rademaker de tekst uit het programmaboekje voor; daar moesten we het maar mee doen. Eenmaal teruggeduwd naar het station van Delft kregen wij te horen dat het een bommelding betrof.
Er wachtte ons nog een lange rit in een té overvolle tram. Overleefd hebben we het? en hoe! Om 12 uur, een uur later dan gepland, stapten we dan eindelijk binnen in het theater. Een verdwaalde Agamemnon begroette ons warm met: 'Ik zei nog zo, geen bommetje!'
Na de korte pauze van het 1ste gemiste stuk strandden we in Mycene, de voorbereiding op de Trojaanse oorlog was in volle gang. Ook deden we nog even Aulis aan, waar Iphigeneia op haar genadeklap wachtte.
Na de lunch, die bestond uit een Griekse soep, leerden we Achilles' zoon Neoptolemos kennen, die worstelde met zijn geweten.
Gelukkig was er na dit iets zwaardere stuk in deel 5 de perfect neergezette Trojaanse koning Priamos. Na vele overwegingen besloot hij het paard van Troje binnen te halen. Overgehaald door Andromache, bijgestaan door Hekabe en een paar van zijn 'rinkelende' dochters.
Troje brandt; de verslagen vrouwen, rouwend om het verlies van hun mannen worden in deel 6 als oorlogsbuit verdeeld onder de Griekse koningen. Het rode bloedbad werd even opgevrolijkt door een naakte en rond dansende Neoptolemos. De zaal werd wakker geschud. Zo kwam het dat ook iedereen in het laatste deel voor het diner getuige was van het lot van Kassandra dat zich afspeelde in Thracië.
Na al deze gebeurtenissen waren we wel toe aan het Griekse diner. De sfeer in het Appeltheater was buitengewoon gezellig en het eten was goed verzorgd.
Net als alle andere kortere pauzes tussendoor konden we ook deze benutten om de wat kleine onduidelijkheden omtrent het best ingewikkelde verhaal op te helderen.
De pauzes zorgden ervoor dat de toch wel lange zit korter leek dan hij in werkelijkheid was en dat het cafeïne gehalte aangevuld kon worden.
Er restte ons nog 2 stukken van de in totaal 9. Langzaam kwam de Griekse haven weer in zicht. 'Geen van de thuiskomsten was erg triomfantelijk; in de meeste gevallen heeft de oorlog hun levens vernield' lazen wij. De acteurs zetten deze verslagenheid zonder aarzelen neer. In het laatste deel van het dagdurende toneelstuk werd beslist of Helena schuld had aan oorlogsmisdaden of dat zij er juist slachtoffer van was geworden.
De oorzaak ervan kan in vele gevolgen gezocht worden...
Na een dag vol avonturen voeren ook wij op een Griekse wolk naar huis, als onze eigen 'Odyssee'. En deze duurt nog voort; nog niet helemaal uit onze roes ontwaakt, zwevend tussen mythe en werkelijkheid, zijn wij nog onder de indruk van de magie van het toneel, het prachtige decor dat bij elke sfeer een ander gezicht had en de fantastische prestaties van de acteurs.
Het leukste van deze dag was misschien nog wel dat we bijna alle Griekse mythen die we in onze schoolperiode behandeld hebben, en dat beslaat zo'n 5 jaar tot nu toe, in één dag op een flitsende manier voorbij hebben zien komen. De meeste leerlingen en enige docenten haakten af bij het idee aan een 12 uur durende culturele zit, een hele kwelling verwachtend. Maar we kunnen één ding wel zeggen: Een kwelling was het zeker niet!
Tantalus, bekijk het!
De 'gekwelden'