|
|
|
 |
|
Generaties lang werkt de vloek die Zeus uitriep over het geslacht van Tantalus door. Ook zijn achterkleinkinderen Agamemnon en Menelaos krijgen ermee te maken. In zijn toneelcyclus Tantalus werkt auteur John Barton hoofdzakelijk hún wederwaardigheden uit. Niet toevallig, want zij zijn de hoofdrolspelers in de meest veelzijdige en fascinerende episode uit de Griekse mythologie, de Trojaanse Oorlog. De Griekse koningen hebben gezworen elkaar bij te staan mocht ooit iemand de mooie Helena, uiteindelijk toegevallen aan Menelaos, proberen te schaken. Als deze door de Trojaanse prins Paris heimelijk wordt meegevoerd naar Troje, worden dan ook ogenblikkelijk alle Griekse vorsten opgetrommeld om dit onrecht te herstellen.
Tantalus is onderverdeeld in drie delen: Het uitbreken van de oorlog, De Oorlog en De thuiskomsten. De eerste drie stukken (Apollo, Telephos en Iphigeneia) behandelen episodes in de voorbereidingsfase. Tal van onwillige koningen moeten worden overgehaald, de goden moeten gunstig worden gestemd opdat de goede wind opsteekt en het leger moet zich hergroeperen nadat de vloot aanvankelijk op de verkeerde kust was geland. Het middenstuk (Neoptolemos, Priamos, Odysseus en Kassandra) speelt in het tiende jaar van de belegering van Troje. De helden raken vermoeid en zowel de leider in het Griekse kamp Agamemnon, als de koning van Troje, Priamos, probeert door onderhandelen en het uitruilen van de ooit door de Grieken geroofde prinses Hesione tegen Helena, een einde aan de strijd te maken. De gematigde krachten leggen het echter af tegen de sluwheid van Odysseus die de list met het houten paard bedenkt. Het resultaat is de overwinning van de Grieken, de verwoesting van de stad en het vermoorden van haar inwoners. Alleen de vrouwen die deel uitmaken van de koninklijke familie worden gespaard. Zij worden verdeeld onder de Griekse koningen en als oorlogsbuit mee naar huis genomen.
In de laatste delen (Hermione en de samengevoegde delen Helena en Erigone) worden episodes behandeld die kunnen worden gerekend tot het naspel van wat er tijdens de oorlog is gebeurd. Bovendien komt er eindelijk een einde aan de bijna dwangmatige keten van moord, wraak en vergelding, doordat Orestes (zoon van Agamemnon en Klytaimnestra) trouwt met Erigone, de dochter van zijn overspelige moeder.
Naast een episch oorlogsverhaal is Tantalus niet alleen het verhaal van drie families, maar ook een spel van en met de verbeelding. De cyclus begint met een groep vrouwen die elkaar, geholpen door een dronken dichter, verhalen vertellen. Oude mythen, over hoe 'het' allemaal is begonnen. De verteller sleept de toehoorders steeds dieper zijn verhaal in. Al vertellend zet hij aanvankelijk de verschillende personages alleen een beetje aan. Gaandeweg echter identificeert hij zich dermate met zijn figuren dat ze steeds meer een eigen leven gaan leiden en een steeds zelfstandiger plaats innemen, waardoor ze ook zonder tussenkomst van de dichter kunnen bestaan. Een prachtig voorbeeld van de geboorte van het drama vanuit de magie van de vertelling.
speelperiode za 20 december 2003 t/m zo 30 mei 2004 in de grote zaal van het Appeltheater
première zondag 28 december 2003