|
|
|
 |
|
,,De acteurs praten niet, maar er gebeurt ontzettend veel. Duidelijk wordt dat ze helemaal geen communicatie hebben'', aldus Geert de Jong die het stuk regisseerde en zelf maakte met Jules Terlingen.
Totdat er een paar olijke noten op het toneel verschijnen, de luidruchtige levensgenieters Her en Rita, met een mooie caravan en bàkken vol bloemen om om hun sleurhut heen te zetten. Dan vinden de anderen elkaar. Misschien maar voor even, misschien voor langer, dat weet De Jong ook niet na het tijdsbestek van vier dagen dat het stuk beslaat. ,,Er is lichte hoop.''
De plek zelf, het volkstuincomplex, is meer dan een treffend decor van de hand van Aidan Radier, het is net zo goed haar verhaal. De mensen die er bivakkeren, zijn er onlosmakelijk mee verbonden. Het alledaagse van mensen en omgeving wordt uitvergroot, tijdens een hittegolf, langs een spoorbaan. De Jong haalde de inspiratie voor haar stuk in België, waar de volkstuincomplexen niet zo aangeharkt zijn als bij ons. ,,Ik zocht meer een vrijstaatje, waar mensen naartoe vluchten.''
De acteurs hebben de figuren voor Louterbloemen mede ontwikkeld. ,,We hebben samen hun biografieën bedacht.'' Hun teksten blijven het hele stuk heel spaarzaam. ,,Het is lastig voor acteurs zo weinig te spreken'', vertelt De Jong. ,,Ze willen een rol met hoogte- en laagtepunten, maar ze waren heel gedisciplineerd.''
Een glansrol is weggelegd voor Amber, een teefje van een onduidelijk ras. Ze sjokt braaf mee met een van de bewoners. ,,Het was een asielhond, maar ze voelt zich nu wel een ster hoor, gaat af en toe gewoon ergens anders liggen.''
Louterbloemen gaat vrijdag in première in het eigen Appeltheater.