|
|
|
 |
|
door Maja Landeweer
Plant haar maar neer, zegt theatermaakster Geert de Jong. 's Ochtends op een stoeltje, ergens in de stad. En ze vermaakt zich. Ze kijkt en ze ziet theater. ,,De hele dag.''
Heel sterk ervoer ze dat tijdens een tripje naar New York. ,,Ik ben gefascineerd door lichaamstaal. Ik hoor niet wat mensen zeggen, dat wil ik ook niet horen, ik maak er mijn eigen verhaal bij. Dan zie ik een man met rare sokken en dan denk ik: hij heeft vast geen vrouw. Hij heeft wel een mooie tas, dus misschien toch een vriendin?''
Binnenkort gaat haar nieuwe stuk Louterbloemen in première bij Toneelgroep De Appel. Een voorstelling waarin - heel on-Appels - nauwelijks wordt gesproken. De Jong is een klassieke actrice. Zelf speelde (en speelt ze nog steeds) alle grote stukken, van Shakespeare tot de Russen en de Grieken. Maar in haar eigen theater beperkt ze zich tot de taal van het fysiek. Ze werkt vanuit beelden. Die komen op in haar hoofd. Ze ‘bijt zich erin vast', totdat het plaatje er staat op het toneel. ,,Vanuit dat beeld werk ik naar een geestestoestand.''
Louterbloemen, over volkstuinen, is de derde regie van De Jong bij De Appel en haar eerste voorstelling voor de grote zaal. Ze pakt flink uit met een spectaculair decor. Wie de zaal betreedt kan zomaar denken per ongeluk op een verborgen volkstuincomplex beland te zijn. Met kwetterende vogeltjes, lapjes grond met frisse gazonnetjes, felgekleurde bloemen tuinkabouters, compleet ingerichte caravans en tuinhuisjes in alle mogelijke soorten en maten.
Met Louterbloemen borduurt De Jong voort op het thema van 5.51u (2006-2007), waarin vijf mensen stranden op een vliegveld als hun vlucht niet doorgaat. Ook in Louterbloemen zijn onbekenden tot elkaar veroordeeld, maar dan via hun volkstuin. Ze doet nu een stap verder, aldus de theatermaakster. ,,5.51u kon je nog interpreteren als een droom. Nu komt de hele meute echt in beweging. Het is als een vissenkom, waar je een nieuwe vis bij gooit. Iedereen gaat zich anders gedragen.''
De nieuwe vis is het koppel Hubert Fermin en Isaballa Chapel, de enige acteurs met tekst. ,,De rest heeft totaal geen contact met elkaar. Totdat het echtpaar in joggingpak arriveert. Dan gebeurt er iets. Er begint hoop te gloren.''
Als voorbereiding bezocht De Jong volkstuinen in Nederland en België. De Nederlandse waren superstrak georganiseerd, de Belgische één grote chaos. Bij De Jong werd de volkstuin een vluchtoord. ,,Het is een niemandsland, een plek waar verborgen verlangens, fantasieën en verdriet boven komen drijven. Er komen mensen die uit de maatschappij zijn gestoten of thuis geen rust geen vinden.''
Op de volkstuin ‘schampen zij tegen elkaar aan'. ,,Zoals bij een ontmoeting op een feest. Iemand vertelt je een persoonlijk verhaal en daarna zie je elkaar nooit meer.''