|
|
|
 |
|
De Telegraaf
Zowel Bob Schwarze als Isabella Chapel ontdoet zich in hun hartstochtelijke spel van hun menselijkheid en slagen er wonderlijk knap in zich als beesten te gedragen.
Pasolini schreef Orgia in een roes, tijdens een ernstige ziekte. De voorstelling is evenzo als een roes te ervaren. Als een trip tussen droom en werkelijkheid.
De Appel maakt van de gruweltocht naar de dood iets gelukzaligs: een spannende fantasie over verlangen naar vrijheid, waarin vernedering tot schoonheid wordt verheven.
Den Haag Centraal
Drie acteurs spelen Orgia bij De Appel: Bob Schwarze, Isabella Chapel en Sofieke de Kater. Er wordt veel van ze gevraagd in een stuk dat in wezen stoelt op een aantal monologen in wat Pasolini zelf ‘taal van de lijfelijke aanwezigheid' noemde. Het is een door regisseur David Geysen dan ook sterk fysiek gemaakt gevecht, met een grote rol voor het geluidsdecor en muziek, met vrouwelijk naakt en hevige emoties.
Het neemt niet weg dat je alle respect voor de acteurs mag hebben. Bob Schwarze uitputtend en messcherp in zijn vivisectie op het leven, de mooie emotionaliteit van Isabella Chapel en de zuiverheid van Sofieke de Kater. En het zet tot nadenken, deze theatrale kennismaking met het ‘enfant terrible' dat we hoofdzakelijk nog als cineast kennen.
AD Haagsche Courant
Schwarze is ijzersterk als gekwelde ziel, neuroot en misschien wel gek.
Het toneelbeeld, een houten kubus met gaten, waar een tweede actrice (Sofieke de Kater) doorheen gluurt als stille getuige van dingen die in het geniep gebeuren, is prachtig.
En Geysen weet in zijn gestileerde regie een sterke indringende sfeer op te roepen.
De Volkskrant
(...) een prijzenswaardige overgave van de drie acteurs.
Isabella blijft de aandacht trekken met sterk spel.
NRC Handelsblad
Een performance, een melodisch woordenspel is Orgia in de regie van David Geysen.
Esthetisch genot valt er aan Orgia zeker te beleven.
Trouw
Binnen het concept doen de acteurs bewonderenswaardig hun best, met ... mooi verstild moment van Chapel en De Kater.