|
|
|
 |
|
Erwin Olaf, Martin Eder, Enrique Marty en Alexander Timofeev zijn vier hedendaagse kunstenaars van wie werk te zien is -of onlangs te zien was- in Den Haag. Hun werk is een bron van inspiratie voor David Geysen nu hij Orgia van Pasolini regisseert.
Galerie Noordeinde toonde tot 19 oktober 2008 het werk van de Russische schilder Alexander Timofeev (1971, Sint Petersburg). Timofeev voert de toeschouwer met een beheerste stijl mee naar de duistere kanten van zijn ziel. Verwondering maakt snel plaats voor een beklemmend gevoel. In een theatrale setting analyseert hij haarscherp de relatie tussen man en vrouw. Onschuld smelt als sneeuw voor de zon. Seksualiteit en dood staan centraal in zijn werk. Toch laat hij de toeschouwer vrij om in zijn eigen verbeelding te verdwalen en zelf vrij te associëren op het werk. Tot 19 oktober in Galerie Noordeinde - www.galerienoordeinde.nl.
Van de Nederlandse fotograaf Erwin Olaf (1959, Hilversum) loopt tot 18 januari 2009 een tentoonstelling in het Fotomuseum met als titel Rain Hope Grief & Fall. Foto's als enorme doeken. Minutieus in scène gezet, vangt Olaf in zijn foto's emotie. Afscheid, verdriet, rouw en hoop spreken uit de ogen van zijn modellen. Het hyperrealisme werkt aanvankelijk afstandelijk, tot je als kijker gevangen wordt door de emotie die de geportretteerde mens overheerst. Het zijn sneden uit het burgerlijke leven. Scènes die achter de ramen, achter gordijnen, binnenskamers plaatsvinden. Je voelt de tijd over hun huid kruipen. Tot 18 januari in het Fotomuseum - www.fotomuseumdenhaag.nl.
Ook in het Fotomuseum kun je tot 9 november De Armen van de Duitse fotograaf Martin Eder bekijken (1968, Augsburg). Met een reeks genadeloze naaktfoto's van vrouwen stelt Eder vragen als wat is schoonheid, wat is lelijkheid en wat is identiteit? Ook deze foto's hebben dezelfde impact als grote schilderijen. Sterfelijkheid en verlangen, eenzaamheid en seksualiteit zijn de basisthema's. Tot 9 november in het Fotomuseum - www.fotomuseumdenhaag.nl.
In het Haags gemeente museum is tot 9 november werk te zien van de Spaanse schilder Enrique Marty (1969, Salamanca). Marty creëert een beklemmende sfeer door de combinatie van schilderkunst (videostills van mensen in conflictsituaties), beeldhouwwerk (drie straatkinderen in keramiek bijvoorbeeld) en video. Zijn werk heeft een hoog dramatisch gehalte en een sterke theatraliteit. Hij probeert op zijn eigen manier de donkere en magische kanten van het zogenaamd normale leven weer te geven. Tot 9 november in het gemeente museum - http://www.gem-online.nl.
Alain Pringels,
dramaturg Toneelgroep De Appel
Deze sociaal-realistische film weerspiegelde de werkelijkheid. Franco Citti, die de pooier speelde in de film, werd tijdens de opnamen opgepakt door de politie. De voltooiing van de film kwam in gevaar. Pasolini bleef echter koppig wachten tot zijn vriend, met wie hij samen het scenario schreef, uit de gevangenis ontslagen werd.
In deze film zitten alle thema's die Pasolini in zijn latere werk steeds verder uitwerkt. De kracht van de overlevingsdrang van mensen aan de zelfkant van de maatschappij. Hun gevecht om de eigen authenticiteit te bewaren. Seksualiteit als een middel om de andere te onderdrukken en als middel tot zelfontwikkeling. De mogelijkheid zichzelf van het leven te beroven als ultieme menselijke vrijheid. De film drijft op autobiografische golven uit Pasolini's leven.
Pasolini: 'Vrouwen representeren levenskracht. Wanneer de dingen vergaan voelen we pijn, maar dan keert de levenskracht terug; en dat is precies wat vrouwen representeren.'
Meer info: www.filmhuisdenhaag.nl