|
|
|
 |
|
Toneelblog.nl
De kracht van de voorstelling is dat je wordt meegevoerd in het leven van de vrouw (Sacha Bulthuis).
(...) een indrukwekkende voorstelling, die fascineert, die herkenning oproept en die je laat nadenken.
De Groene Amsterdammer
(...) Ik hoorde mezelf na afloop zeggen dat het decor dat geen decor is (Marc Warning) en de muziek die geen muziek is (Boudewijn Tarenskeen) zo mooi zijn en dat Sacha Bulthuis eigenlijk geen teksten spreekt maar zinnen proeft en dat dat mij niet lang genoeg kan duren. En ik zweeg over dat ik ontdekte dat mijn gezicht nat was toen het licht wegstierf. Dat ik huilde kan ik me niet herinneren. Het zal het spatten van de waterval zijn geweest. Toneel is per slot van rekening ook een beetje toveren.
AD Haagsche Courant
Een prachtige setting, die de verbeelding prikkelt.
Dit stuk is geen tranentrekker, zoals het thema bijna lijkt te impliceren, maar laat sterk spel zien in een fascinerende monoloog.
Den Haag Centraal
Ben ik al geboren? is een virtuoos taalbouwsel en episch gedicht ineen.
Bulthuis levert wederom een prestatie van formaat. (...) haar spel, haar voordracht is van een grote helderheid. Haar stembeheersing is fenomenaal en de expressie die ervan uitgaat, maakt het stuk de moeite waard.
De Volkskrant
Prachtige volzinnen en rake observaties. Sacha Bulthuis schittert.
De toneelteksten van Rijnders zijn vaak hoogst associatieve taalbouwwerken, waarin de zinnen en gedachten alle kanten opwaaieren. Op papier laat die tekst zich lezen als een hermetisch gedicht, en het is aan de acteurs om die woorden van het papier los te weken, ze tot leven te brengen, en de betekenis ervan aan het publiek over te brengen. Dat lukt Sacha Bulthuis in dit geval op een formidabele wijze. Ze bevindt zich ergens op de grens van leven en dood; in het decor wordt die grens verbeeld door een enorm, cilindervormig, van doorzichtig plastic gemaakt object (ontwerp: Marc Warning) waarin zich zeven personages bevinden. De vrouw, de moeder, loopt in rondjes om haar fantomen heen, en spreekt intussen haar intrigerende tekst.
Ben ik al geboren? is theater over hoe een vrouw zich voorbereidt op de dood, en intussen verslag doet van haar leven. Het is vanuit dat ene hoofd, vanuit die ene ziel geschreven en bedacht. Verder doet niets en niemand er meer toe. En daardoor blijft elk sentiment achterwege. Geen inleving, wel een adembenemende concentratie, zowel bij de actrice Sacha Bulthuis als bij het publiek. Een voorstelling die volkomen compromisloos is, en daarom zo mooi.
NRC Handelsblad/nrc.next
De acteurs lijken aan tijd en ruimte ontstegen, ze zweven in een reusachtige luchtbel van doorzichtig plastic. (...)Wondermooi is het beeld van het plastic dat als een luchtschip de hoogte in zeilt. Dan is de speelruimte geheel aan Sacha Bulthuis. Zij is in staat tussen de spelers, die geen tekst hebben, en de moeder een ragfijne spanning te creëren. Telkens als er iets van wederzijds begrip gloort, keren de anderen zich af van de vrouw. Aan het slot, in een beeld van ultieme vereenzaming, blijft de vrouw achter op het toneel. Zo beschouwd is ook de vrouw in het niets verdwenen, vertrokken over de horizon. En toch kijken we naar haar, luisteren ademloos. Dit lijkt onmogelijk. Dat is het niet.
Theatercentraal.nl
Prachtige uitbeelding van reis naar het onbekende
In Ben ik al geboren? van Toneelgroep de Appel speelt Sacha Bulthuis een stervende, die de greep op haar aardse leven kwijtraakt. Met haar innemende spel neemt ze de toeschouwer mee op een prachtig vormgegeven reis naar het schemergebied tussen hemel en aarde.
Het publiek wordt meegesleept door Rijnders' poëtische teksten en het sterke spel van Sacha Bulthuis. Als artistiek geheel is het raak.
Het prachtige toneelbeeld van Marc Warning is fascinerend.
Het publiek zit rondom een enorm doorzichtig luchtkussen. Binnen in het kussen zitten mensen in witte kostuums. Dansend, lawaai makend, elkaar omhelzend en stilstaande poses aannemend, weten ze minutenlang te boeien zonder enige context.
Toneelgroep de Appel is er in ieder geval in geslaagd om een erg mooi verbeeldde interpretatie van het onbekende te geven.
Theaterjournaal.nl
Sacha Bulthuis brengt deze moeder hard en breekbaar tegelijkertijd. De zeven anderen die nagenoeg geen tekst hebben, maar wel met veel expressie een nauwgezette choreografie uitvoeren, weten voortdurend een staat van vervreemding in stand te houden. Binnen de tijdloze vormgeving van het decor komt die goed tot zijn recht. Rijnders heeft een mooie balans gevonden tussen concreet en abstract, hemels en aards. Suggestief en raadselachtig tegelijkertijd.
Trouw
Sacha Bulthuis speelt met ingehouden motoriek en stem de vrouw die haar leven overziet op het moment dat zij als de vis weerloos door de stroom van het water naar de waterval wordt meegevoerd, het zwarte gat waar niemand ooit terugkeert. Op dat moment is haar familie een diffuus en vervagend gezelschap dat onverstaanbare klanken voortbrengt.
(...) voor wie de uitspraken over bijna-doorervaringen een prikkelende specualtie zijn over doorleven na de dood, vormt Ben ik al geboren? wellicht een belevenis die erin hakt; voor wie zie met een korreltje zout neemt, is het een verslag van een sterven, met die vraag als bizarre gedachtekronkel op dat laatste moment.
De Telegraaf
Als iemand lastige toneeltaal tot leven kan wekken, dan is het Sacha Bulthuis wel.