|
|
|
 |
|
Regisseur Saskia Mees kreeg toestemming van Percy Adlon, scenarist en regisseur van de in 1984 uitgebrachte film Bagdad Café, om voor Toneelgroep De Appel een muziektheaterbewerking van deze filmklassieker te maken.
Saskia Mees over de film: ‘... en dan ben je jong en zie je een film die je altijd bij blijft. Zo ging dat bij mij met Bagdad Café, en ongetwijfeld bij meerderen.
Het is een prachtig gecomponeerde film, zorgvuldig en liefdevol gemaakt. Beeld, verhaal, muziek, personages, kleur en sfeer zetten een voor iedereen herkenbaar, melancholisch en geestig mensbeeld neer. Het is een grote film op een kleine locatie.'
En van die film wil jij theater maken?
‘Ja, maar genoeg over de film. Ik ben theatermaker en wil van dit verhaal een muziektheatervoorstelling maken. Dat is op zich al een lastig verlangen. Net als boeken verfilmen. Maar als iets je zo raakt en het je niet loslaat, ga je er mee aan de slag. Misschien lukt het, maar misschien ook niet. Ik wil iets vangen van die oermenselijke kracht die ons tot elkaar brengt, die ons van elkaar afhankelijk maakt, die ons doet verlangen naar elkaar, of die ons zo kan verwarren of de verkeerde kant op kan sturen...'
Heb je van de film een toneelscript gemaakt?
‘Ja, maar dat liep niet van een leien dakje. Als regisseur van muziektheatervoorstellingen denk ik heel veel in muziek en beeld. Toen ik de film in een geschreven toneeldraaiboekje wilde omzetten, merkte ik dat ik heel erg bleef vastzitten aan het filmische verhaal. Het kostte me een aantal versies voordat ik tevreden was. De toneelversie die nu op tafel ligt is een eigen leven gaan leiden. Film en muziektheater zijn verschillende kunstvormen.'
Je bent de regisseur van de film in de Verenigde Staten gaan opzoeken?
‘Ja, met het verlangen om deze muziektheatervoorstelling te maken ben ik een aantal jaren geleden naar Los Angeles afgereisd om Percy Adlon, de bedenker, schrijver en regisseur van Bagdad Café op te zoeken. Hij heeft in de tachtiger jaren terecht een megaklapper gemaakt met deze film en woont nu in een prachtige villa op één van de heuvels rondom Los Angeles. Op het moment van mijn reis ben ik nog artistiek leider van ALBA Theaterhuis en wil ik vooral met jonge multidisciplinaire talenten werken. Ik vertel hem wat ik wil doen met Bagdad Café. Hij geeft mij groen licht. ‘Machen Sie etwas schönes daraus' en ik heb het script in m'n koffer gestopt.'
Heb je de filmlocatie gezien?
‘Percy Adlon pakte een grote kaart van Amerika en wees me de weg naar de plek waar de film ooit werd opgenomen.
Ik vertrok naar Bagdad Café, een plek in de Mojarewoestijn vlak bij Barsdale, een stadje waar niets te beleven valt. Na heel veel zoeken en vragen kwam ik uiteindelijk op de plaats van mijn bestemming. In de verte doemde de filmset op, nu dertig jaar later, de caravans, de kapotte staketsels van een toren, de vrachtwagens, de cabine van Cox, de huisjes van het motel, het café, dezelfde tafeltjes, de piepende deur, de thermoskan.
Ik heb van de afbrokkelende roze muur van het kamertje van Jasmin een stukje stucwerk meegenomen. Ik heb een t-shirt gekocht in het café, een hamburger met frites gegeten en een kop koffie gedronken. Het café is een toeristische attractie, maar wonderlijk genoeg was er niemand. Het ligt zo verlaten en onvindbaar. De eeuwige schurende wind, het fluitende zandstof, alles was nog precies zoals in de film. Als ik Jasmin was geweest, was ik er ook gebleven... Indrukwekkende leegte, nostalgische sfeer.'
Nu ben je volop aan het repeteren aan jouw Bagdad Café?
‘Een ander Bagdad Café, dat vele stappen heeft moeten nemen om zich uiteindelijk los te rukken van de filmbeelden. De vrijheid van taal en muziek geeft nieuwe vruchtbare grond waarop we dit verhaal gaan vertellen.
Bij ALBA heb ik de voorstelling helaas niet meer kunnen maken. Nu krijg ik bij De Appel de kans om Bagdad Café neer te zetten met medewerking van Carl Beukman (klankcomponist), Appelacteurs Judith Linssen en Hugo Maerten, gastspelers Trudi Klever en Naomi van der Linden, pianist Frank van Bommel, met blues die tijdens het werk zijn ontstaan en de prachtige songs van Hildegard Knef.'