|
|
|
 |
|
De Pers
Hij (David Geysen. red) maakte met Het Woud bovendien zijn eerste regie voor de grote zaal. Dat gaat hem uitstekend af. (...) Geysen maakt er een lekker vlot geheel van, met goede acteurs en mooie beelden. Bij dat laatste komt het prachtige decor van Tom Schenk goed van pas: een woestenij van papier, waarin de personages een ouderwets toneeldecor van een bos bouwen. Dat is een mooie vondst. Volgens Ostrovski spelen mensen namelijk doorlopend toneel om er beter van te worden.
Oordeel: Gaan
De Telegraaf
Geysen heeft bij Toneelgroep De Appel de beschikking over een sterke spelersgroep. Sacha Bulthuis, die als de vileine Raisa Pavlovna heerst vanaf haar sofa en onafscheidelijk verbonden lijkt met haar geldkistje, weet deze vrouw met het miniemste gebaar de meest nare trekjes mee te geven. (...) Maar ook Iwan Walhain spettert als de gepassioneerde Gennadi en fris talent is er in de gestalte van de jonge actrice Marieke van Leeuwen. Het toneelbeeld van Tom Schenk oogt eenvoudig, maar is sterk symbolisch. (...) Zodra er een spatje passie sprankelt, transformeert het decor tot een sprookjesachtige wereld die een traktatie voor het oog is.
de Volkskrant
Ze (Raisa Pavlovna red.) is het mysterieuze middelpunt van alle gebeurtenissen in de door David Geysen geregisseerde komedie Het woud. (...) Ostrovski schreef het in 1871, maar Geysen heeft er een stevige moderne draai aangegeven. (...) In deze wereld van liegen en bedriegen vallen opeens een acteur en een komiek (Iwan Walhain & Bob Schwarze red.) binnen. Ze zijn luidruchtig, dronken en platzak. Maar kunstenaars zijn vrij en daarom in staat de waarheid te spreken. Of te spelen. Met hun platte grappen en grollen ontregelen ze de situatie op een prettige manier.
AD/Haagsche Courant
(...) waarmee Geysen wél laat zien dat hij het grote werk aankan. Met dank aan Sacha Bulthuis (zijn er rollen waar zij niet iets bijzonders van weet te maken?) en vooral ook vormgever Tom Schenk. Zij zijn de sterren, maar ook de jonge acteurs zetten prima rollen neer. Je voelt en merkt aan alles dat met enorme inzet, liefde en talent aan de voorstelling is gewerkt.
NRC NEXT + NRC Handelsblad
In een fraai ruimtelijk decor van Tom Schenk speelt het stuk zich af. Er bevinden zich geen deuren in de witte, verkreukelde wanden. Slechts sobere kamerschermen geven decorwisselingen aan. (...) Hij (David Geysen red.) sluit aan bij de speelstijl van dit gezelschap: het spel is fysiek, vitaal en levendig. Het toneelspelersduo Bob Schwarze en Iwan Walhain is onweerstaanbaar goed. Geysen maakt gebruik van zintuiglijke effecten: muziek, dramatische lichtstanden, felle contrasten zoals tussen de hartstochtelijk spelende Marieke van Leeuwen en de treurige dienstbode Gaby Milder. En tegenover het luidruchtige toneelspelersduo staat de ijzingwekkende huismeester Jan van Eijndthoven.
Elsevier.nl, weblog De Toneelmeester
...Regisseur David Geysen heeft Ostrovski's spot nog uitvergroot. Zo komt de patserige vader Vosmibratov (Hugo Maerten) op met overdreven grote passen, een soort silly walk voor beginners, en mept hij zijn zoon onophoudelijk in het gezicht. Ook de twee acteurs die op het landgoed logeren (Iwan Walhain en Bob Schwarze) schuwen het circusachtige, kluchtige spel niet. Sacha Bulthuis als de kille landeigenares Raisa speelt eigenlijk het soberst, en daarmee het best. (...) Het mooist vond ik het gedeelte dat zich in het bos afspeelt, met dank aan het simpele, maar fraaie decor van Tom Schenk. In het bos voert het irrationele als vanouds de boventoon, en net als in Shakespeare's Midzomernachtdroom krijgt het stuk hier een sprookjesachtige dimensie.
‘De rest is stilte' luiden de laatste woorden, onder verwijzing naar het befaamde slotwoord van Hamlet.
8weekly.nl
De jonge regisseur David Geysen maakt aparte, moderne en gedurfde enscenering van Het woud.
... bijzonder decor van Tom Schenk bestaat uit metershoge muren van wat nog het meest op papier-maché lijkt.
Geysen heeft het accent duidelijk op de humor van het stuk gelegd. Snedige zinnen, geestige dialogen, komische invallen en een vlot tempo zijn troef in Het woud van De Appel, en dat is verrassend om te zien.
Sacha Bulthuis steelt de show als Raisa. Haar tekstbehandeling is fantastisch. Ook de rest van de acteurs zijn volkomen op hun plek, zoals Bob Schwarze en Iwan Walhain als komisch acteursduo. De timing en de soms slapstick-achtige scènes zijn perfect getimed en uitgebalanceerd: nergens te veel, nergens te weinig. ... het is ook meteen erg goed.
Het is visueel gedurfd, het is grappig en goed getimed, het is fantastisch gespeeld, het is nog steeds Russisch.
Theaterliefhebbers.nl (website)
Sacha Bulthuis overtuigend ...
Ook Marieke van Leeuwen speelt erg mooi ...
Het samenspel tussen Iwan Walhain en Bob Schwarze zorgen voor de komische noot in het geheel.
Gaby Milder valt op door haar aanwezigheid, maar toch ook niet en dat is erg knap.
Hugo Maerten zet zijn rol stevig neer.
Stephan Evenblij zet zijn rol komisch neer.
Als afsluiting willen wij zeggen, stap het Appeltheater in en laat je meevoeren naar Het woud. Het is de moeite waard ...
Trouw
Een fraai vormgegeven en fraai gespeelde bittere komedie.
Een van de aardige dingen van de voorstelling bij De Appel van de 19de eeuwse komedieschrijver Alexander Ostrovski is dat we een kijkje krijgen in de traditie waarop de echte grootmeester en vernieuwer Anton Tsjechov teruggreep.
Vertaler Alain Pringels en de jonge regisseur David Geysen, voor wie dit zijn eerste grote-zaalproductie is, hebben het stuk met fantasie, een aangename tegen-naturalistische stijl en grappige knipogen naar Shakespeare aangepakt.
... zeker ook zijn wodka zuipende kopaan Arkady, een vrijwel zwijgende maar daardoor des te sprekender persoon van Bob Schwarze.
Treffend is het decor van Tom Schenk.
Het Financiele Dagblad
Wat het stuk vooral interessant maakt, is dat je opeens ziet waar Tsjechov, de grote theatervernieuwer, zijn inspiratie vandaan haalt.
Inhoudelijk is Het woud een komische schets van het Russische landleven.
De driedelige plot rondom Raisa (de immer intrigerende Sacha Bulthuis), Aksinja (Marieke van Leeuwen) en Gennadi (Iwan Walhain) wordt door Ostrovski met grove steken aan elkaar gebreid. Regisseur Geysen heeft dit met behulp van het fraaie decor van Tom Schenk soepel opgelost.
De voorstelling is eigenlijk op zijn best wanneer hij gewoon op de achterkant van de personages inzoomt. Prachtig is de scène waarin Raisa aan haar dienster Oeleta (Gaby Milder) vraagt wat ze voelt als ze aan een man denkt. Of het geestige en ontroerende gesprek tussen Iwan Walhain en Bob Schwarze als de reizende toneelspelers die zich beklagen over hun lot. Op die momenten laat Geysen, geholpen door zijn acteurs, zijn acteurs uit de begrenzing van hun verhaallijnen breken en zijn deze 19de eeuwse Russen opeens bekenden.