|
|
|
 |
|
Hoe heb jij je voorbereid op dit stuk?
Hubert: 'Ik heb een vertaling gemaakt van de tekst van Lear. Alles wat hij zegt heb ik vertaald. Zo kwam ik tot een monoloog. Daarnaast las ik alles wat ik in handen kreeg over King Lear: Jan Kott, Bradley, Granville Barker. Tot op het moment dat ik tegen mezelf zei, nu is het genoeg, nu aan de slag.'
Je werkt samen met Çanci Geraedts. Hoe verloopt die samenwerking?
Hubert: 'Ik krijg heel veel vrijheid. Ze kijkt naar wat ik doe. Ze laat zich inspireren en vult mij aan waardoor ze het vuur alleen maar aanwakkert. Ze bereidt zich heel goed voor, maar laat los. Alles blijft mogelijk. Langzaam groeien we van keuze naar keuze. Het is een heerlijke reis. We zijn samen naar het Gemeentemuseum geweest om naar het werk van Francis Bacon te kijken. Francis Bacon is belangrijk voor wat ik maar de plastiek van de voorstelling noem.'
Speel je alleen Lear of speel je ook nog andere personages uit King Lear?
Hubert: 'Voornaamste leidraad bij het zoeken naar de formule van de voorstelling is de notie dat er een dubbele vervreemding optreedt. Niet alleen wordt Lear geïsoleerd, bijna tegenover het stuk geplaatst.
Daarnaast wordt de man belicht, die deze zoektocht naar Lear onderneemt: een aan het werk van Bacon verwante, oudere toneelspeler/dramaturg, die op mij lijkt. En die waar nodig andere personages uit King Lear speelt of hun teksten gebruikt om Lear in perspectief te plaatsen. De toeschouwer ziet dus een acteur die zijn weg zoekt in de rol van Lear. Bradley schrijft, dat King Lear niet Shakespeare's beste stuk is, maar wel zijn grootste poëtische visioen. Om die poëzie van taal en vormgeving gaat het ons.'