Achtergrond Dans
Actrice/regisseur Geert de Jong: 'Het leven is toch lang niet altijd groots en meeslepend'
'Ik vond dat het tijd werd om te gaan regisseren', laat Geert de Jong desgevraagd weten. Als actrice verbonden aan Toneelgroep De Appel, voegt ze nu een nieuwe dimensie aan haar theatercarrière toe. 'Ik heb gezocht naar een stuk waarin het non-verbale een belangrijke rol speelt. Waarin niet teveel met taal wordt uitgelegd. In het dagelijkse leven krijgen we ook zelden uitleg en als het wel gebeurt is het meestal maar een klein deel van alle gedachten die in ons leven.' Het nieuwe theaterstuk
Dans is geïnspireerd op de Japanse film
Shall we dance van regisseur Masayuki Suo uit 1996. Vanaf februari 2005 komt onder dezelfde titel de Amerikaanse remake in de Nederlandse bioscoop met Richard Gere en Jennifer Lopez. De hoofdrol is weggelegd voor een man met een goede baan, een liefdevol huwelijk en een huis in de voorstad. Op een dag ziet hij een vrouw voor het raam van een dansschool staan. Hij neemt een besluit en gaat naar binnen en schrijft zich in. Een weinig opzienbarend gegeven, maar vol mogelijkheden om kleine spanningen, geheime verlangens en veranderingen zichtbaar te maken. En dat is wat Geert de Jong wil tonen. 'Ik heb alles gereduceerd in deze toneelproductie: het aantal personages tot drie teruggebracht, de dansschool als enige locatie gekozen en de dialoog beperkt tot een minimum. Daarentegen heeft de dans een groot aandeel gekregen. Het sensuele, gewone dansen in tegenstelling tot het mathematische ballroomdansen fascineert me binnen deze voorstelling.'
'De klassieken behandelen grote thema's. Ik wil het hebben over de kleine dingen, de kleine veranderingen in het leven. Het leven is toch lang niet altijd groots en meeslepend', stelt Geert de Jong. 'De personages in het stuk zullen na hun ontmoeting gewoon doorgaan met hun leven, maar deze zijn net iets anders dan in het begin. Een schijnbaar vluchtige ervaring zal een blijvende herinnering in hun ziel achterlaten. Als de toeschouwers na de voorstelling met een glimlach de zaal verlaten, dan is deze productie voor mij geslaagd.'
Dansles en spieroefeningen
De acteurs Hubert Fermin, Judith Linssen en Gaby Milder volgen al maandenlang danslessen bij de succesvolle ballroomdanseres Christine Ruygvoorn in de Haagse Dansstudio
Ruby Dorany. Samen met haar man, Marcel Ruygvoorn, is zij sinds 2003 eigenaar van Dansstudio Ruby Dorany in Den Haag. Voordat Christine en Marcel overstapten naar de professionals, maakten zij als amateurpaar deel uit van de Nationale Selectie van de Nederlandse Amateurdanssport Bond (NADB). Tijdens hun eerste NK professionals in 2004 bereikten zij direct de finale, evenals op het NK Classic Show Dance voor professionals in het Scheveningse Kurhaus. Op verzoek van Geert de Jong is Christine nu danscoach van de Appelacteurs. Zij is enthousiast over de vorderingen. 'Acteurs zijn gewend om zich te presenteren', zegt ze. 'En zijn zeker niet bang om een fysieke confrontatie aan te gaan. Ze zijn zeer gemotiveerd en hebben er erg veel plezier in. Uiteindelijk zullen ze een wedstrijdniveau moeten bereiken. Daarvoor is het gewoon keihard werken. Een goed ballroompaar laat een eenheid zien. Een professioneel danser heeft vijf tot acht jaar nodig om de routine te ontwikkelen, nu zijn er slechts zes maanden om die eenheid met de partner te realiseren. Ik moet echt heel streng zijn en toezien op de juiste houding en techniek.' Blikrichtingen, voetposities en schouderlijnen worden gecorrigeerd tijdens de les. Alles is gericht op mooie lange, soepele lijnen. Tussen de spiegels en de houten lambriseringen van het danslokaal glijden de acteurs over de parketvloer. De zweetdruppeltjes parelen op hun voorhoofd. Dansen is topsport. Ook voor acteurs. Naast de danslessen worden spieroefeningen gegeven, die ook thuis door hen geoefend moeten worden. Sterke beenspieren zijn noodzakelijk om de krachten te faseren en zo een soepel ogende Engelse wals te dansen. Waar de tango kracht, temperament en woede kan uitstralen, zo is de Engelse wals een liefdevolle, melancholieke dans, die eenheid en gratie uitdrukt. Die emoties en vorm sluiten goed aan bij het thema van de voorstelling. Uiteindelijk kan een mooi dansmoment soms meer uitdrukken dan duizend woorden. (f.k.uit: Appelberichten 151)
De Engelse wals De Engelse wals of ook wel de langzame wals kreeg haar grondpas in 1921: stap-stap-sluit. De voorloper van de Engelse wals, de Boston, ontstond al in 1874. Op wedstrijden duurt de Engelse Wals ca. 1,5 - 2 minuten en is de officiële snelheid van deze dans vastgesteld op 30 maten per minuut. De Engelse Wals is een dans met zachte ronde bewegingen. Welke door het op het juiste moment van rijzen en dalen ontstaan.
