|
|
|
 |
|
De Telegraaf
De met innemende terughoudendheid acterende Hubert Fermin is de enige man in het gezelschap van vijf. (...) De vijf reizigers vermijden op een opzichtige manier elke vorm van persoonlijk contact, al zijn ze zich zeer van elkaar bewust. Hun synchrone handelingen getuigen daarvan. (...) In haar regiedebuut Dans had Geert de Jong nog steun aan een bestaand verhaal, voor deze voorstelling begon zij met niets. Het door haar bedachte uitgangspunt is sterk, de keuze om gesproken tekst vrijwel achterwege te laten is moedig.
de Volkskrant
... Dat uitgangspunt is goed voor een aantal komische en herkenbare situaties, maar De Jong gaat verder dan dat in deze voorstelling, waarvoor ze zelf het concept bedacht. En dat geeft ook de meerwaarde die het behoeft; net als met haar regiedebuut Dans, waarin mensen elkaar omzichtig maar met zekere passie proberen te peilen, levert dat intrigerende scènes op. Plus dat het erg leuk vertolkt wordt door de vier actrices en een acteur. (...) Als de borden weer aanfloepen en de vluchten worden hervat, lijkt het allemaal onwerkelijk. Maar 5.51u is het wel degelijk geweest.
NRC NEXT + NRC Handelsblad
Voor de voorstelling 5.51u is een zaal in het Haagse Appeltheater omgetoverd tot een echte wachtruimte op een vliegveld. Eén voor één nemen de passagiers plaats. (...) Actrice Geert de Jong regisseert hen en laat hen heel stil spelen. Woorden hebben plaatsgemaakt voor blikken of gebaren. Isabella Chapel, Judith Linssen, Jessica Zeijlmaker, Rick Nicolet en Hubert Fermin houden hun bewegingen zo klein mogelijk. (...) Ook in haar nieuwe regie zitten mooie momenten. Zoals de scène waarin een huilende vrouw troost vindt bij de man. Die Man (Fermin op zijn subtielst) heeft sowieso iets fascinerends. Tersluiks en tegelijk teder observeert hij de vrouwen; misschien is hij helemaal geen reiziger maar iemand die van het kijken leeft.
AD/Haagsche Courant
Geert de Jong bouwde voor 5.51u een heuse vertrekruimte na en weet de vliegveldsfeer perfect te treffen. De weeïge liftmuziekjes, de omroepmededelingen en de verveelde reizigers. Vijf totaal uiteenlopende typen zitten er bij elkaar. Een zakenvrouw met smetvrees, een jong meisje, een oudere dame met een urn, een flamboyante seksbom en één man. Wie zij zijn en wat hun bestemming is blijft gissen. Slechts tipjes van de sluier worden opgelicht.
DEADLINE.NL persbureau voor jongeren met een mening
Het decor is heel geloofwaardig, Schiphol is er niets bij. Vanuit de zaal zie je door de glazen wand de passagiers aankomen. Verkleurde posters van palmbomen hangen in de tl-verlichte ruimte en er klinkt een werkelijk geniaal gevonden monotoon muziekje uit de speakers. (...) Naast deze vier vrouwen is er een man. Hij intrigeert de hele voorstelling: waar zou hij heengaan, waar denkt hij aan, waarom heeft hij niets bij zich? Hij is de enige die observeert en af en toe contact zoekt. Als iedereen slaapt is hij wakker.
In deze voorstelling wordt niet gesproken en dat is juist de kracht. Als je wacht en je kent niemand, dan praat je niet. De gestrande reizigers kunnen alleen hun gedachten en gevoelens niet verbloemen. Het publiek wordt meegesleept door wat ze voelen en doen.
Regisseur Geert de Jong heeft dit fantastisch gedaan. Als toeschouwer heb je constant het gevoel dat je zelf ook aan het wachten bent. Het is de sfeer die ook altijd in wachtkamers hangt, die de acteurs fantastisch weten neer te zetten.
Trouw
Woorden schieten tekort bij nachtelijke stranding.
Vijf passagiers wachten totdat hun bestemming wordt omgeroepen. Waar gaan ze heen: New York, Tel Aviv, Londen, Praag? Hoe wachten die vijf personages, hoe manoeuvreren zij en hoe observeren zij elkaar? Hoewel er een seksuele lading is, spint De Jong die niet uit. De man dient vooral als trooster, want alle vier de vrouwen koesteren zo te zien een of ander (mini)verdriet.
Theaterjournaal.nl
... de wachtende mensen zijn fascinerend en grappig om naar te kijken. Elke vrouw heeft zo haar eigen probleem of tic en wat dat is wordt gaandeweg de voorstelling gedeeld met het publiek, waarbij genoeg ruimte over blijft voor je eigen fantasie. De zinloze gesprekken over hoe vervelend het is dat er vertraging is, zouden alleen maar hebben afgedaan aan de sfeer. Deze mysterieuze manier van vertellen en uitbeelden is veel sterker. Een uur lang gebeurt er in 5.51u zoveel dat je geen tijd hebt om je te vervelen.