Cape Fear 3
5.51u

Jongerenpanel over 5.51u

Première 5.51u Appeltheater, door Laura Jongejan

Een wachtruimte van een vliegveld. Eén voor één maken vijf mensen hun entree. Zonder iets te zeggen gaan ze zitten, zonder iets te zeggen speelt het stuk.

1 man en 4 vrouwen wachten op de boarding van hun vlucht. Eén voor één zien ze achter hun vlucht ‘delayed'. Eén voor één wordt hun vlucht gecancelled.

Vijf mensen in een wachtruimte. Eerst zonder contact en daarna zoeken ze contact. Er zijn komische momenten. De vrouwen die tegelijkertijd hun spiegeltje pakken. Het meisje dat in de spiegel kijkt en begint te huilen, de vrouwen die hun tijdschriften voor hun gezicht houden en de man die een zakdoek aanbiedt. De vrouwen die zich ieder paraat maken om te gaan slapen. De één met een masker op, de ander in een nachtjapon, en weer een ander maakt haar eigen plekje bij een plantenbak met een dekentje waar ze onder gaat liggen en het meisje dat uiteindelijk op de grond ligt. De man die wakker blijft en ze één voor één observeert. Het meisje wordt toegedekt. Hij bekijkt de mooie damesschoenen en hoort de verschillende slaapgeluiden. Uiteindelijk wordt iedereen wakker en proberen de vrouwen ieder de aandacht van de man te krijgen. Een schouder om op te huilen, een fles drank en de urn met het as van haar overleden man worden gedeeld, twee glazen en een fles champagne en een zomerse outfit komen te voorschijn. De stilte wordt doorbroken door de muziek waarop het meisje een dansje maakt die een poster van haar idool bij zich draagt. Er wordt gegeten, geslapen en ieder doet z'n ding in fantasie en illusie.
De werkelijkheid komt weer terug als de vluchten aanvangen en ieder de hal verlaat.

Een herkenning voor iedereen die wel eens in een wachtruimte zit. Zeker de moeite waard om heen te gaan vanwege het spel dat extra amusant is omdat het alleen om mimiek en lichaamstaal gaat.

| Meer