|
|
|
 |
|
De realiteit van Zucco is buitengewoon gruwelijk. Waarschijnlijk daardoor ook moeilijk toegankelijk voor veel toeschouwers. Wij moeten dus een weg zoeken om niet onnodig publiek af te schrikken. Daarvoor moet het realisme als vorm worden vermeden. Dat wil niet zeggen dat bepaalde gebeurtenissen niet concreet kunnen worden voorgesteld. Wel moet het thema van Koltès als metafoor worden gepresenteerd. Metafoor van een verwarrende en dikwijls verschrikkelijke wereld die uitzichtloos is voor bepaalde gevoelige naturen.
Het hele proces van 'Roberto Zucco' speelt zich af in de vorm van een nachtmerrie, een traumatische gebeurtenis die geënt is op wat indertijd werkelijk heeft plaatsgevonden. Vier moorden: de moord op zijn vader en moeder, de moord op een kind en de moord op een politie-inspecteur. Merkwaardig is dat Koltès deze gebeurtenissen in een dichterlijke vorm heeft gegoten, vol tederheden, met grote momenten van warmte en koesteringen, van hoop en verlangen tegenover momenten van schrikbarende gewelddadigheid en zinloos geweld.
Het is de ultieme afrekening met het verleden. Met het geboren zijn, de oorsprong. Een ontkenning zelfs van het geboren zijn en een poging zich terug te werken in de baarmoeder. In een nachtmerrie is het doden van je ouders en het doden van jezelf een vaker voorkomend verschijnsel.
'In februari van dit jaar (februari 1988) zag ik in de metro het opsporingsbericht van een politiemoordenaar. Ik was gefascineerd door het gezicht op de foto. Korte tijd later zag ik op de televisie hoe dezelfde jongen, amper gevangen genomen, ontsnapte uit de handen van zijn bewakers, op het dak van de gevangenis klom en de wereld trotseerde.
Toen ging ik me heel serieus voor die geschiedenis interesseren. Hij heette Roberto Succo: Hij had zijn ouders vermoord op zijn vijftiende, was daarna tot zijn vijfentwintigste weer 'verstandig' geworden. Plotseling ontspoort hij opnieuw, doodt een politieagent, is gedurende enkele maanden voortvluchtig, er volgt een periode van gijzelingen, moorden, afgewisseld met verdwijningen, zonder dat iemand wist wie hij was.
Hij wordt opgesloten in een psychiatrisch ziekenhuis en pleegt zelfmoord op dezelfde manier waarop hij zijn vader heeft vermoord. Een onwaarschijnlijke reis, een mythische persoonlijkheid, in zijn eigen waanvoorstelling is hij een 'held' als Simson of Goliath. Het is de eerste keer dat ik me door wat men een fait divers noemt heb laten inspireren, maar dit is geen fait divers, maar werkelijkheid.'
Bernard-Marie Koltès over Roberto Zucco
Notitie aan de acteurs van regisseur Erik Vos, 1 november 2002