Zeezicht 3

De drijvende stad

Persreacties

Trouw

Visueel is deze familievoorstelling van De Appel één groot feest! 
Het Venetiaanse waterdecor van de marathonvoorstelling Casanova is zo spectaculair dat het zonde zou zijn om daar niet méér mee te doen. De drijvende stad is een explosie van wonderlijke figuren, grappige details en special effects... Iwan Walhain speelt met gevoel voor humor de oude koning Casanova van de stad, die samen met zijn knecht op het balkon zit te mokken. Mooi fysiek theater is te zien bij het rattenduo dat uit de riolen tevoorschijn kruipt. In een boot komt Alexander Brouwer voorbijvaren als kapitein Garibaldo, met een vrolijk zeemanslied dat de hele zaal meezingt. En een grappig intermezzo is van Iwan Walhain, die als kikvorsman het water induikt en daar ronddobbert in de hoop op een zoen. ... De regen die in het water valt en die mist die langzaam over het wateroppervlak verspreidt, vormen filmische beelden. Net als de enorme hoeden en ruisende rokken die aan het rijke, oude Venetië doen denken.

De Volkskrant

Alleen al die natte en nevelachtige setting met uitbundig spelende acteurs in duikpakken, lieslaarzen en varende koetsen maken De drijvende stad tot een feest om naar te kijken.
... de zingende rioolratten, een kekke persiflage van Alexander Brouwer en Milène van der Smissen op de sluwe Vos en Kat uit Pinokkio.
Vooral de ervaren volumineuze Iwan Walhain maakt heerlijke vette creaties van Koning Casanova en Coole Kikker Slidde.
Tom Voets is een alerte Paddenstoel en Sofie Habets weet als durfal Tove het brede toneel prima te bespelen.
En Milène van der Smissen en Sara van der Wal verschaffen tante Tilda en nicht Hilda Annie M.G. Schmidt-achtig allure.

Elsevier

Aanstekelijk Spektakel!
De achtplussers die naar de familievoorstelling De drijvende stad van De Appel kijken, zijn flink onder de indruk van het decor van Guus van Geffen. De drijvende stad, regie David Geysen, is niet alleen een visueel spektakel, het is ook een mooie ode aan de verbeelding.... Het stuk heeft alle ingrediënten die het moet hebben, inclusief een aanstekelijk meezinglied.

Theaterkrant.nl

De koning van de drijvende stad, Casanova, wordt oud. Zijn haren kleuren grijs, hij vergeet van alles en slaapt veel. Lakei Paddenstoel maakt zich zorgen. Door Casanova's vergeetachtigheid worden steeds minder verhalen verteld en dreigt de stad te zinken. Er moet iets gebeuren. Als ze nou eens een noodoproep versturen? Flessenpost misschien? Casanova dicteert en Paddenstoel werpt de fles in het water. Afwachten maar.
Er klinkt een echte plons als Paddenstoel de fles met een boogje van het balkon werpt. Toneelgroep De Appels De drijvende stad (vanaf acht jaar) heeft namelijk een decor dat vooral uit water bestaat. Daaromheen liggen steigers waar acteurs pootje baden of overheen rennen. Vanaf een balkon overziet de koning zijn rijk. De drijvende stad ‘leent' dit decor van een andere Appel-productie, de marathonvoorstelling Casanova die momenteel ook speelt. Regisseur David Geysen maakt echter slim gebruik van alle hoogteverschillen, de steigers en trappen. Het geleende decor past de voorstelling precies.
De drijvende stad blijkt een wervelwind van kleur en beweging: je weet nooit waar iemand opduikt (of in duikt) en de scènes volgen elkaar in rap tempo op. Toch raak je als toeschouwer de draad niet kwijt. Dat is extra knap, omdat het verhaal tamelijk complex is. Door de vergeetachtige koning raken de verhalen 'op'. Problematisch, want de stad blijft drijven door goudstof die uit de lucht dwarrelt als iemand sterke verhalen vertelt. Het zijn uiteindelijk twee kinderen, de bangige Raven (Jip Bartels) en dappere Tove (Sofie Habets), die de flessenpost ontvangen. Zoals vaker met fictieve koninkrijken in nood blijken deze twee jonge avonturiers precies waar de koning op hoopte. De zoektocht van Raven en Tove gaat gepaard met blije liedjes en komische scènes. (Vergeet Jack Sparrow: ahoi, Alexander Brouwer als kapitein Garibaldi!) Af en toe ligt de moraal er wat dik bovenop, maar De drijvende stad is zeker een heel vrolijke kindervoorstelling.
Hele recensie lezen

Den Haag Centraal

De drijvende stad is een vrolijke, kleurrijke voorstelling voor jong en oud, vaardig gemaakt en met aanstekelijk enthousiasme gespeeld.
Joelende, nee, loeiende kinderen kijken geboeid naar het waterspektakel van De drijvende stad. Studenten van Codarts bieden als acteurs goed weerwerk aan Koning Casanova, vaste Appelacteur Iwan Walhain, en diens secondant Paddenstoel, de talentvolle Tom Voet uit de stal van Jeugdtheaterschool Rabarber.
... tal van leuke liedjes en entre'actes, waaronder een swingend meezing-piratenlied.

 

AD Haagsche Courant

Een visueel spektakel, waarbij de aandacht geen moment verslapt, ook niet bij de jongsten. Het kost de acteurs zaterdag weinig moeite om de uitgelaten kinderen stil te krijgen.
... de acteurs geven telkens een verrassende draai aan het geheel en vervallen nooit in flauwe grappen. Regisseur David Geysen is fan van de schrijvers Roald Dahl en Anthony Horowitz, zowel hun humor als spanning zijn duidelijk herkenbaar. Tussen de treffende anekdotes waaruit het verhaal is opgebouwd wordt gezongen op de fraaie muziek van componist Carl Beukman. Omdat het team grotendeels is samengesteld uit studenten van Codarts Rotterdam is de zang verbluffend goed. Naast goed acteer- en zangwerk spetteren de effecten er vanaf. Een uurlang blijft het doodstil in de zaal. Tot aan het eind, wanneer een daverend applaus losbart.

toneel.blog.nl

Het decor van Casanova is slechts een klein beetje aangepast: alleen het balkon van de koning heeft een prachtige collectie van kleurrijke flessen, kratten en kliko's gekregen. Tove en Raven hebben bijna gewone kleren aan. Die zouden zomaar naast je kunnen zitten of misschien ben je het wel zelf. De jonge ploeg acteurs zijn grotendeels afkomstig van Codarts Rotterdam en dat levert niet alleen mooi spel maar ook prachtig gezongen liedjes op.
Vooraf in de foyer is het een gezellige drukte met kinderen die spelen, kleuren en niet kunnen wachten totdat de voorstelling begint. Eenmaal binnen zingen we mee met het lied van de kapitein die niet kan zingen, we antwoorden als knecht Paddenstoel ons wat vraagt, we genieten - doodstil - van al het spektakel maar vooral genieten we, kleine en grote mensen, van de avonturen van Tove en Raven. En na al deze spannende avonturen komt het ook in dit sprookje allemaal weer goed. Toneelgroep De Appel heeft, naast haar succesvolle theatermarathons, met hun eerste familievoorstelling een nieuwe hit! Hele recensie lezen

| Meer