Motel Detroit 3
Marleni

Persreacties Marleni - seizoen 2000/2001/2002

NRC Handelsblad

Valse wijven die uitblinken in effectbejag.

... terwijl Riefenstahl het effect steeds controleert op de twee videoschermen aan weerszijden van het toneel waarop behalve live-beelden van hun spel ook scènes worden vertoond die suggereren wat de cineaste wil met haar nieuwe film. Dat is spannend.

Marleni is een pakkend geschreven vehikel voor twee in technisch opzicht excellerende actrices.

de Volkskrant

... de manier waarop in Marleni aftakeling en ouderdom worden getoond is het interessants - en daar weten deze actrices raad mee. Bulthuis ziet er uit als een kromgetrokken akela, en legt daar overredingskracht in, Stheins zoekt het in vergaand expressionisme. Haar Dietrich heeft veel gedaanten, van oude vrouw tussen lege sigarettenpakjes en drankflessen, tot kirrend meisje, psychiatrisch patiënt en ster van weleer.

de Telegraaf

Pikante, gefantaseerde confrontatie.

Bulthuis heeft als altijd superieure momenten.

En natuurlijk put Stheins uit een welgevuld arsenaal van expressiemiddelen.

Keurig gedaan, van allebei, en in die zin zeker niet oninteressant.

Haagsche Courant

Deze Marleni waarin de twee giganten van destijds, nu verkalkt, kromgegroeid in hun rollen, en op sterven na dood tegen elkaar opboksen is uiteraard 'gefundenes Fressen' voor twee actrices van kaliber. En die heeft De Appel in Sacha Bulthuis en Marie Louise Stheins.

Sacha Bulthuis is vooral sterk wanneer ze via de video-camera acteert.

Maar dit is vooral het stuk van Marie Louise Stheins die alles uit de kast haalt, van kirrend meisjesgeluid tot hese 'vom Kopf bis Fuss'-stem, die zowel Dietrich in herenkostuum is, als Dietrich in een zorgvuldig gepleisterd en geplakt diva-image.

De slotscène waarin de twee tegenpolen als bijna-zusters in bed eindigen is schitterend.

Trouw

... daar zijn nog twee kanjers van actrices voor de dubbele titelrol.

Stheins durft werkelijk oud en onaantrekkelijk te zijn, maar schakelt even moeiteloos naar de vroegere glamour.

Aardig is het contrast van de zwart-witopnames met het felgekleurde decor (Bart Baele, Neel Cockx), een rood bespreid bed in een blauwe ambiance.

| Meer