|
|
|
 |
|
Hubert Fermin heeft zich laten inspireren door een verhaal van Sickmeyer. Sickmeyer beschrijft hoe hij na veel omzwervingen, op de zolder van de universiteit van Leipzig, erin slaagt een blik te werpen op een verzameling in paraffine geprepareerde beenderen. Naar wordt aangenomen zijn het de botten van Johann Sebastian Bach.
De heimelijke tocht van Sickmeyer naar de bovenste verdieping van de universiteit, is het uitgangspunt voor het stuk. Brachvogel, de pedel die Sickmeyer vergezelt, is het belangrijkste personage. Hij zit te wachten op de buitenissige Nederlander die hij naar de kamer met Bach's resten heeft gebracht. Brachvogel - gespeeld door Herman Naber - is een duivelse figuur die volstrekt in trance verzonken lijkt. Tijdens zijn spottende, hatelijke verhaal, geplaatst in een muzikaal volstrekt verwrongen klankwereld, verschijnen er in een visioen drie meisjes, die met hun fijne zang een tegenwicht zijn. Mogelijkerwijs vormen ze een associatie met Bach's dochtertjes.
Als de visioenen verdwenen zijn en de rust lijkt teruggekeerd, begeeft Brachvogel zich naar de naastliggende kamer. Daar ziet hij dat de botten van Bach er niet meer zijn.
Het gemeentemuseum Den Haag beschikt over de grootste collectie ter wereld eerste uitgaven en vroege drukken van het werk van Johann Sebastian Bach. Een deel ervan, aangevuld met schilderijen, prenten, boeken en muziekinstrumenten geven een prachtig beeld van zijn persoon, zijn tijd en zijn functioneren. Voorafgaand aan de voorstelling - vanaf 19.30 uur - kon het publiek in het gemeentemuseum deze tentoonstelling bezichtigen.