|
|
|
 |
|
Door Bert Jansma
De gigantische theatrale waterpartij aan de Scheveningse Duinstraat is niet meer alleen het speelterrein voor de grote minnaar Casanova in zijn marathon voor een volwassen Appel-publiek. Straks is de jeugd er ook welkom. Voor een familievoorstelling met een speelse knipoog naar die grote Casanova: 'De drijvende stad'. Een muzikaal sprookje in dat waterdecor over een koning die Casanova heet en zijn stad die op mooie verhalen drijft. Geschreven en geregisseerd door David Geysen en van muziek voorzien door Carl Beukman. Jeugdtheater is nieuw voor De Appel, maar niet voor het duo Geysen en Beukman. David Geysen regisseerde al kerstvoorstellingen voor de jeugdtheaterschool Rabarber en werd daar ook gevraagd een eigen stuk te schrijven. "Ik had dat nog nooit gedaan, dus ik twijfelde, maar Carl zei: 'doe dat nou maar, goed voor je ontwikkeling'", vertelt Geysen. "Sinds vier jaar maken we daar nu de kerstvoorstelling. Ik tekst en regie, Carl de liedjes. Vorig jaar speelden we een Pinocchioversie en ik heb Aus Greidanus (leider van de Appel, red.) toen gevraagd om te komen kijken. Ik was steeds beter gaan schrijven en dacht: als we dit met acteurs kunnen doen, tillen we het naar een hoger plan. Een week later kwam de vraag: of we een kindervoorstelling voor De Appel wilden maken. Hier in dit zwembad. Er moest een band met Casanova zijn. Mijn stuk zou eerst 'De kleine Casanova' heten, maar fantasie en verbeelding werden steeds belangrijker. Mijn Casanova is een oude, wat demente koning van die drijvende stad, Venetië dus, die al zijn avonturen niet meer zo precies weet. Hij heeft een kinderfantasie nodig voor die verhalen, want zijn stad drijft op fantasie. Een meisje, Tove, en een jongen, Raven, bedenken de gekste verhalen. Het gaat nu meer in de richting van de jongensboeken die ik in de jaren tachtig las, Jan Terlouw, Thea Beekman".
Bommetje
De jonge acteurs van 'De drijvende stad' zijn allen studenten van Codarts in Rotterdam die daar de opleiding voor musicalacteur volgen en hier stage lopen. "Ideaal", vinden Geysen en Beukman, "ze kunnen zingen, hebben een goede 'timing' en voelen 't meteen aan als we zeggen 'invallen bij dat viooltje' in de muziek". De enige Appel-acteur die een rol speelt in 'De drijvende stad' is Iwan Walhain, die onder meer in die waterpartij een komische variant op een sprookjes- kikker speelt die zo uit een Disneytekenfilm weggelopen zou kunnen zijn. En die bij de repetities de waterspiegel nog even in opschudding brengt door er als een 'bommetje' in te knallen. David Geysen: "We willen voor de kinderen alles gebruiken wat we hier toch al hebben voor de grote Casanova. Dat water, de bootjes, die pontons laat ik maar, vond ik te lastig. Maar in Casanova valt ook een regenbui, en dat kan je kinderen toch niet onthouden, regen in het theater? Koning Casanova vertelt sprookjesachtige dingen: over een mevrouw die uit de schoorsteen kwam vallen. En over een drijvende koets, want die hebben we ook in huis. 'Dat kan helemaal niet, een drijvende koets', zegt iemand. Ja, als je ergens in gelooft, kan alles".
Flessenpost
Carl Beukman schreef vijf liedjes voor 'De drijvende stad' en bewerkte ook nog Jacques Dutronc's hit uit 1968, 'Paris s'eveille'. David Geysen: "Ik ben heel nieuwsgierig hoe dat straks gaat met honderd kinderen van acht jaar in de zaal. De voorstelling begint met de mededeling dat wie goed wil zingen, moet gaan staan. En dan verschijnen op de zeilen van de bootjes op het water teksten. De energie als die kinderen dat zingen, hoe dat zal werken, spannend".
Er komen al een stuk of zes scholen naar de kinder-Casanova en er zijn een paar leuke promotie-acties bedacht. Geysen: "Er is de flessenpost. Op school schrijven kinderen een verhaaltje, dat gaat in de fles en die gaat hier het water in. Degene die het mooiste verhaal heeft, krijgt iets toegestuurd. Groepen vanaf tien kinderen kunnen hier een verjaardagspartijtje vieren. In de kleedkamer krijgen ze een taart met een affiche erop en de acteurs zingen 'Lang zal ze leven' voor ze. We willen het zo leuk mogelijk maken". David Geysen is inmiddels zo diep in zijn kindervoorstelling gedoken dat hij het in zijn rol in de grote Casanova 's avonds even moeilijk had. "Het is een volkomen andere sprookjesachtige wereld die je neerzet. Dat zit in je hoofd. En dan moet je 's avonds daarna in diezelfde ruimte opeens weer serieus spelen. Gisteren was dat eventjes lastig. Ik ben bang dat het toen een beetje kindertoneel is geworden".