Cape Fear 2
Ritter, Dene, Voss

André Joosten, decorontwerper

Drieluik

André Joosten woont op drie plekken, Scheveningen, Amsterdam en Maastricht. 'Ik loop altijd te slepen met tassen, ik heb er ook heel veel.' Hoewel, van echt 'wonen' is daardoor geen sprake. 'Ik ben een soort nomade. Als er ooit gewoond moet worden dan ga ik natuurlijk naar Maastricht, dat is toch de enige plek waar je van wonen kan spreken, je zou er toch bijvoorbeeld niet aan moeten denken om opgesloten te zitten in die gevangenis die Amsterdam genoemd wordt. Voorlopig houd ik het bij drie huizen, want dagelijks op en neer reizen is geen optie: zodra ik in een trein stap gaat het mis, dan wordt er gedacht 'Zo nu maar eens een keer geen perslucht', of zoiets.

Toen ik een aantal jaar geleden veel werkte voor het Nationale Toneel en De Appel ben ik dit appartement in Scheveningen gaan huren, zodat ik niet 's avonds nog met de trein terug hoefde. Toen dat werk twee jaar geleden tijdelijk stopte, wist ik niet goed of ik het nu moest aanhouden of niet. Als je nadenkt hoef je niet te handelen, je laat de dingen stationair draaien, zal ik maar zeggen, toen ben ik maar gebleven. Scheveningen is de plek geworden waar ik de ruimte heb om te schilderen. In Amsterdam ben ik voor het theater aan het werk en in Maastricht ben ik thuis, daar zit mijn hart.

Dat schilderen dat gaat niet zomaar tussendoor. Ik kan niet inplannen dat ik dinsdagmiddag schilder tussen drie en half zeven, dat gaat niet, of althans ik kan het niet. Schilderen gaat in periodes, van weken, of liefst maanden achtereen. Dat is bijna opsluiting, je komt op een gegeven moment in een ritme van 10 uur naar bed en 6.30 uur opstaan. Ik blijf altijd binnen een straal van 100 meter van mijn atelier. Ik ga hier niet uit, naar een café, ik kom eigenlijk nergens, behalve bij de Turkse supermarkt waar iedereen elkaar buurman noemt. En ik ga met enige regelmaat naar het strand. Ik geef de voorkeur aan wandelen in de duinen. Ik heb niet zoveel met de zee, met mijn limbogenen. Ik begrijp die aantrekkingskracht van mensen wel ergens, ik kan me voorstellen dat veel Hagenaars dat hebben, maar het gevoel overrompeld te worden door een overweldigende natuurkracht heb ik niet bij de zee.'

André schilderde een drieluik: Maastricht, Amsterdam, Scheveningen, die laatste staat nog tegen de muur van het atelier. 'Eigenlijk moeten de schilderijen liggen, ze zijn zo kwetsbaar, met die opgeplakte stukken; maar voor de foto komt het wel mooi uit.'

| Meer