|
|
|
 |
|
Het echtpaar Kate en Deeley verwacht bezoek van Anna. Vóór Kate's huwelijk waren beide vrouwen hecht met elkaar bevriend, bewoonden dezelfde kamer, maar hebben elkaar de laatste twintig jaar niet meer gezien. Plotseling mengt Anna, die bij het raam in het half duister al geruime tijd zichtbaar was, zich in het gesprek. Een groot aantal herinneringen stort zij over het tweetal uit, het begin van een fascinerende krachtmeting.
Aan wie horen bepaalde gebeurtenissen uit het verleden toe?
Wat is werkelijk beleefd, en wat is het resultaat van vervormingen door het verglijden van de tijd?
In wisselende combinaties bestoken twee personages de derde met zijn of haar herinneringen.
Hoe meer men echter het verleden oproept om verhoudingen, om gebeurtenissen tot helderheid te brengen des te troebeler en schimmiger wordt wat zich ooit tussen hen heeft afgespeeld. Verschillende versies van gebeurtenissen passeren de revue, waarvan het fascinerende is dat die elkaar in feite soms uitsluiten.
Is Anna voor Kate, toen Deeley in haar leven opdook, inderdaad gestorven?
Is er in het heden trouwens wel echt sprake van een werkelijk bestaande Anna?
Old Times is een van de meest fascinerende stukken van de Engelse toneelschrijver Harold Pinter. Een balanceren met mogelijkheden die even waar als onwaar zijn. Zoals een spel tegelijkertijd waar en onwaar is.
Anna:
'Er zijn dingen die ik mij herinner die misschien nooit gebeurd zijn, maar als ik er aan terug denk gebeuren ze.'
| tekst | Harold Pinter |
| regie | Edwin de Vries |
| licht | Henry van Niel |
| kostuums | Dorine van IJsseldijk |
| regie-assistentie | Ingmar van der Bie |
| spel | Marjon Brandsma, Sacha Bulthuis, Hubert Fermin |
speelperiode oktober t/m december 1999
première 14 en 15 oktober 1999 in studio II van het Appeltheater
Door op één van de foto's uit Old Times te klikken, wordt een nieuw venster geopend met een uitvergroting van de desbetreffende foto.
Heldere Pinter bij De Appel.
... het is adembenemend. Ze zijn alle drie even sterk en gevaarlijk.
De voorstelling van Toneelgroep De Appel is van een nog niet eerder ervaren helderheid. Zonder het raadsel van het stuk aan te tasten, gelukkig. Het mag best een klein wonder heten.
De Appel speelt Pinter's Old Times uiterst effectief. Ademloos volg je het gevecht waarin ze op het scherpst van de snede verwikkeld zijn.