|
|
|
 |
|
Eric Schneider vindt volmaakte balans.
Eric Schneider schittert als Minetti bij De Appel.
... zowel tragisch als komisch. Als deze twee facetten niet in evenwicht zijn, boet de rol ernstig in aan betekenis. Eric Schneider heeft die balans gevonden, ..., en treft bovendien de toon voor zo ongeveer de volmaakte harmonie tussen beide tegendelen.
Prachtig gespeeld, prachtig geregisseerd.
Met het ensemble-instinct De Appel eigen, voegen ook de nagenoeg stomme rolletjes veel toe aan het zelfportret dat de centrale figuur al orerend, van zichzelf schetst.
Pek en veren voor de lui die zo'n groep de nek willen omdraaien.
Eric Schneider is verbluffend genuanceerd.
Visueel fraai slotakkoord van een geraffineerde voorstelling door Toneelgroep De Appel. Met Schneider in een verbluffend genuanceerde rol die in feite één solo is.
.. schitterend, half opengewerkt, realistisch decor inclusief lift ...
Schneider zet zijn razendmoeilijke rol fascinerend neer. Met grote beheersing doserend, opbouwend naar die afbouw, zichtbaar steeds vermoeider en hologiger bezig aan zijn verbale erupties. Tot hij niet meer kan. Een onsentimenteel en haarscherp portret.
Het mooie van Aus Greidanus' regie is dat dit monodrama ook een ensemblevoorstelling wordt. Met sterke acteurs in de bijna zwijgende bijrolletjes. Heerlijk om al die kleine beweginkjes en blikken te zien waarmee Sacha Bulthuis die luisterende dame speelt. En in de knap geacteerde ontmoeting met Mirjam Stolwijk als het kauwgomkauwende jonge meisje dat half luistert naar die oude zonderling, breekt tenslotte de compassie door voor het rollenspel dat leven heet.
Na afloop van de première klonk er een langdurig applaus, als een waardig eerbetoon aan, .., Aus Greidanus die Minetti heeft geregisseerd en aan de Appelspelers die met toegewijd ensemblespel hun gezelschap eer hebben bewezen.
Minetti in een heldere regie en transparante speelstijl waarin acteurs van naam niet te beroerd zijn een masker op te zetten en een piepklein rolletje te spelen.
Schneider speelt zijn rol keurig ingeleefd, als een aardige oude baas.'
... intussen richt Sacha Bulthuis een monument op voor de bijna zwijgende hotelgast die ze speelt.
Het is nu aan Louise Engering, de Haagse wethouder voor cultuur, en haar stad om dit gebouw voor de sloop te behoeden, zodat de stem van Minetti en als die andere 'dienaren van de dramatische kunst' niet zal verstommen.
... naarmate de voorstelling vordert ... wordt ook duidelijk hoe zorgvuldig Aus Greidanus zijn voorstelling heeft opgebouwd: nog eenmaal heeft de leeuw gebruld. Vergeefs, nu moet hij afscheid nemen.