|
|
|
 |
|
Eric Schneider heeft de laatste paar jaar, naast het spelen van een aantal prachtige rollen, zich ook toegelegd op het vastleggen van zijn toneelcarrière. Hij heeft daartoe niet het beproefde middel gekozen van het in verhalen optekenen van persoonlijke herinneringen, maar heeft markante momenten en ervaringen uit zijn loopbaan letterlijk uitgetekend.
Met een heel precieze pen heeft hij persoonlijk vormgegeven aan zijn herinneringen; aan toneelstukken, rollen en aan het gedachtegoed van auteurs.
Het boeiende daarbij is dat hij toont wat het publiek meestal nooit te zien krijgt, zoals de angsten van de acteur voor het opgaan, de achterkant van het decor. Hij helpt je de voortstelling te bekijken vanuit de optiek van de acteur.
Plotseling besef je hoe anders de voorstelling in de ogen van de acteur wordt beleefd. Hij ziet - tegelijk - zowel voor- als achterkant van het decor. Verschillende illusies bestaan tegelijkertijd, naast elkaar. Lampen zijn er niet om een acteur, een plek op het toneel uit te lichten, nee, ze verhinderen de acteur juist om te zien. Ze schijnen meestal recht in het gezicht, maken van de zaal een zwart gat.
Uitgangspunt voor Schneiders getekende memoires is vrijwel nooit de anekdote van stuk en personages. Altijd zijn er de onderliggende lagen die vormgegeven worden. Zij bepalen de voornaamste elementen in het beeld.
Prachtig voorbeeld hiervan zijn de op een toneeltje in elkaars poten hangende varkens met feesthoedjes, hakenkruisvlaggetjes in de bek, als herinnering aan De Toneelmaker van Thomas Bernhard.
Maar ook de verdubbelingen zijn prachtig. Al die desolate landschappen en majestueuze ruimtes die bij nauwkeuriger beschouwing deel uitmaken van een achterdoek of zijn geschilderd op zetstukken die in een heel andere realiteit zijn geplaatst. Het drukt je met je neus op die dubbele realiteit waarvan tijdens het toneelspelen sprake is: proberen iets waarachtig te ervaren, daar een vorm voor te vinden en tegelijkertijd de beschouwer van jezelf te zijn.
Welke middelen zet je als acteur in om dat wat je voor ogen staat uit te drukken? Die verdubbelingen worden prachtig in Schneiders werk zichtbaar gemaakt. Er zijn heel wat boekenplanken volgeschreven over het geheim van acteren. Meestal heeft dit geresulteerd in nietszeggende algemeenheden of uitspraken die op zijn minst arbitrair zijn.
Schneider daarentegen heeft een eigen benadering gevonden om je zijn acteurswereld binnen te slepen.
Van zaterdag 9 december 2000 tot en met zondag 4 februari 2001 worden Eric Schneiders tekeningen tentoongesteld in het Appeltheater. Daarna zijn ze 3 weken te zien in de Utrechtse Stadsschouwburg en vanaf half maart tot het einde van dit theaterseizoen keren ze terug naar de foyer van het Appeltheater.
Twaalf tekeningen zijn in een speciale map, vormgegeven door Stephanie Knage en van een inleiding voorzien door Watze Tiesema, met steun van de Stichting Vrienden van Toneelgroep De Appel, PricewaterhouseCoopers, VSB Fonds Den Haag en Omstreken en drukkerij Ando, uitgegeven.
Ieder exemplaar is door Eric Schneider persoonlijk gesigneerd.
De map is te koop in het Appeltheater. (w.t.)